Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)

Motyw: Poeta

Epika

powieść grozy powieść fantastyczna Starożytność Średniowiecze Renesans Barok Oświecenie Romantyzm Pozytywizm Modernizm Dwudziestolecie międzywojenne Współczesność Aforyzm Pietro Aretino Artykuł naukowy Bajka Honoré de Balzac Baśń Giovanni Boccaccio Tadeusz Borowski Tadeusz Boy-Żeleński Stanisław Brzozowski Karel Čapek Miguel de Cervantes Saavedra Sébastien-Roch Nicolas de Chamfort Deotyma Dialog Denis Diderot Tadeusz Dołęga-Mostowicz Dziennik Epos Esej Felieton Gall Anonim Johann Wolfgang von Goethe Wiktor Gomulicki Seweryn Goszczyński Fryderyk Hebbel Paul Heyse E. T. A. Hoffmann Homer Eleonora Kalkowska Søren Kierkegaard Andrzej Kijowski Ignacy Krasicki Zygmunt Krasiński Józef Ignacy Kraszewski Kronika Bolesław Leśmian Gotthold Ephraim Lessing Liryka List Kornel Makuszyński Gustav Meyrink Adam Mickiewicz Charles de Montesquieu (Monteskiusz) Edith Nesbit Friedrich Nietzsche Cyprian Kamil Norwid Novalis Nowela Odezwa Opowiadanie Pamiętnik Icchok Lejb Perec Platon Poemat Poemat dygresyjny Poemat heroikomiczny Powiastka filozoficzna Powieść powieść dla dzieci i młodzieży Powieść epistolarna powieść historyczna powieść obyczajowa Powieść poetycka Bolesław Prus Stanisław Przybyszewski Przypowieść Władysław Stanisław Reymont Rainer Maria Rilke Różne Rozprawa Satyra Henryk Sienkiewicz Juliusz Słowacki Władysław Szlengel Rabindranath Tagore Traktat Andrzej Trzebiński Wiersz Kazimierz Wyka Stefan Żeromski Marian Zdziechowski

Motyw: Poeta

O szczególnej pozycji poety byli przekonani już starożytni. Horacy, a za nim później Kochanowski, pisał o tym, że poeta zyskuje nieśmiertelność poprzez swoje dzieła, które będą znane przyszłym pokoleniom (przez co zachowana zostanie też pamięć o imieniu poety). Dzieło literackie stanowić więc miało „pomnik trwalszy niż ze spiżu”. Do innej tradycyjnej (raczej z tradycji starogreckiej) roli poety jako podejmującego trud utrwalenia w pieśniach podań, mitów oraz historii wspólnoty — nawiązali później romantycy. Właśnie w romantyzmie nowe oblicze i wielką popularność zyskała też koncepcja poety-wieszcza. Romantycy stworzyli tę koncepcję, pamiętając o tym, że grecki Apollo opiekował się nie tylko sztuką, ale także wyroczniami i jasnowidzami. Romantyczny poeta miał posiadać szczególny dar przenikania do duchowej sfery rzeczywistości, a więc docierania do prawdy. Był to dar wiedzy bezpośredniej, pozarozumowej, dostępny dzięki natchnieniu; łączył się z umiejętnością prorokowania, przewidywania przyszłych wydarzeń. Szczególnie polscy romantycy widzieli siebie w roli duchowych przywódców narodu, definiujących istotę tegoż narodu oraz moralizatorów stojących na straży wskazywanych przez siebie wartości i idei.