Herbert George Wells
Wehikuł czasu
Widziałem drzewa wyrastające i znikające jak opary, to zielone, to szare; rosły, puszczały konary i...
Widziałem drzewa wyrastające i znikające jak opary, to zielone, to szare; rosły, puszczały konary i...
Teraz gdziekolwiek się pan zwróci, czaruje pan wszystkich. Czy zawsze tak będzie?… Panie Gray, jest...
Dorian nie odpowiedział, zbliżył się niedbale do portretu i popatrzył nań. Spojrzawszy, cofnął się, a...
Takim jest według mnie nieubłagane prawo społecznego rozwoju. Tworzy on pewne rzeczy wspaniałe, głębokie i...
— Wszystko przemija. Rodzice zapominają o dzieciach. Wiesz ty, co znaczy to słowo? Widzisz, że nie...
— Raz mówił mi Łukasz — marzyła dalej, oczy mając wlepione w rozkisły, obdarty, chory i półumarły...
Jak kwiat człowiek powstaje i skruszon bywa,Przemija jako cień.A nigdy nie trwa w...
Gdzież się podział młodzieniec, który to widział pierwszy raz? Nie ma go już. Ten co...
Przypomniał sobie, przypomniał… Szafa ojcowska, książki… Tak samo stały książki i snuły się wstęgą złoconą...
Żałowałem, że słońca nie było — zwłaszcza tam, na oślizgłych deszczem siedzeniach, piętrzących się naprzeciw zrujnowanej...
Stanowi ono funkcję czasu i wpływa zasadniczo na charakter kondycji ludzkiej. Przemijają zarówno dobre, jak i złe momenty. Fakt ten może wywoływać rozpacz, skoro nic nie trwa wiecznie, na niczym nie można trwale się oprzeć, wszystko więc jawi się jako marność (vanitas). Może jednak równie dobrze nieść pociechę, że wszystkie cierpienia zesłane przez los również przeminą. Ze świadomości takiej można czerpać siłę, by przetrwać złe chwile.