Stefan Żeromski
Przedwiośnie
Poczuł, że nie ma poza nim nic a nic, a przed nim niewiadome martwe pole...
Poczuł, że nie ma poza nim nic a nic, a przed nim niewiadome martwe pole...
Uczucie osamotnienia, graniczące z rozpaczą, chwyciło małego szlachcica stalowymi szponami. Wzrok jego latał niespokojnie od...
W gruncie rzeczy religijność była jakby zbudzeniem się do życia istoty martwej. Jak na wiosnę...
Motyw ten pojawił się obok samotnika, by oznaczać nim wszystkie te fragmenty, w których mowa o samotności jako sytuacji egzystencjalnej, mającej wielkie znaczenie w życiu ludzkim.