Antonina Domańska
Hanusia Wierzynkówna
Sine morzeWicher orze,Chłoszcze grom,W toni skrytaŚmierć go wita:Tu twój dom...
Sine morzeWicher orze,Chłoszcze grom,W toni skrytaŚmierć go wita:Tu twój dom...
A teraz weselmy się społem, coby znać było, że nie na pogrzeb, ino do chrztu...
Hasłem tym zaznaczaliśmy fragmenty mówiące o śpiewie jako jednej z form sztuki, wywołującej szczególne wzruszenia, będącej połączeniem muzyki i słowa (często poezji), ale wskazywaliśmy też niektóre z miejsc w tekście, gdzie bohaterowie śpiewają. Są to miejsca znaczące, np. to, że w „Hamlecie” Ofelia śpiewa jest po części sygnałem jej obłędu, po części zaś sygnałem pewnej zmiany charakteru samego tekstu — dziewczyna na swój sposób dokonuje oceny moralnej bohaterów, pokazuje, że dokonała rozpoznania rzeczywistej sytuacji.