Na jednej z wysp polinezyjskich istnieje podobno taki obyczaj: raz do roku sadza się starszych...
Zapewne zdziwi Cię prośba, z którą zwracam się do Ciebie na parę godzin przed momentem...
Gdybym nie dojechał… Gdybym musiał tutaj zostać… Ty tu nie zostawaj! Nie zostawaj! Jedź tam...
Dotarłszy do najrdzenniejszej Polski, bo do stolicy — Warszawy — ani po drodze, ani w tym mieście...
— Żadnych agitacji! Gdy przyjdzie pora, to oni sami się zaagitują najlepiej. Cóż to za cierpliwy...
Ostatnia wola, wyrażona słownie (w formie przesłania dla potomków lub późniejszych pokoleń) lub pisemnie (jako dokument) stanowi niekiedy istotny element fabuły, jako że jest to bardzo ważną instytucję naszej kultury. Motyw związany niekiedy z motywem dziedzictwem, jednakże ten akt rozrachunku ze światem może przybierać różne ciekawe formy (por. testament Papkina; czy zwierzenia w wierszu Testament mój Słowackiego).
