Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
Pierwszy raz widział zamek z rana i nie wierzył,
Że to były też same mury...
ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?
Twórczość
powieść grozy
Starożytność
Średniowiecze
Renesans
Oświecenie
Romantyzm
Pozytywizm
Modernizm
Dwudziestolecie międzywojenne
Współczesność
Bajka ludowa
Baśń
Dramat
Dramat romantyczny
Epika
Epos
Liryka
nie dotyczy
Nowela
Opowiadanie
Poemat
Poemat dygresyjny
Powieść
powieść dla dzieci i młodzieży
powieść dworna
powieść historyczna
powieść kryminalna
powieść obyczajowa
Powieść poetycka
Publicystyka
Reportaż podróżniczy
Wiersz
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
Czyż to prawda, mopanku, że pan grosza skąpisz
Na proces i ten zamek Soplicom ustąpisz...
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
Weszli w zamek; Gerwazy stanął w progu sieni:
«Tu — rzekł — dawni panowie dworem otoczeni,
Często...
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
Więc spolia opima weźmiesz, mości Hrabia:
Niech ten łup twą strzelecką komnatę ozdabia,
Niechaj pamiątką...
Adam Mickiewicz
Ucieczka
«Co to za smętarz? mój miły?»
— «To mur, co mych zamków strzeże».
— «A te krzyże...
Adam Mickiewicz
Ucieczka
— «Gdzie mnie wieziesz?» — «Gdzie? do domu.
Dom mój na górze Mendoga;
W dzień otwarta wszystkim...
Helena Mniszkówna
Trędowata t. 1
Dojeżdżali do kamiennego mostu nad bystrą rzeką. Poza nią wśród mnóstwa drzew, na górze, widniały...
Helena Mniszkówna
Trędowata t. 1
Wjechali na dużą przestrzeń wyżwirowaną i gładką jak plac musztry. Na środku stała smukła kolumna...
Helena Mniszkówna
Trędowata t. 1
Gmach zamkowy był potężny. Środkowy korpus ogromny, poprzerzynany szeregami wysokich okien, kilkopiętrowy, stanowił silne oparcie...
Helena Mniszkówna
Trędowata t. 1
Mijała salony, wspaniałe gabinety. Przeszła zieloną salę bilardową, białą salę balową ze sklepieniami, zdobną w...
Motyw: Zamek
Zwykle jest siedzibą królów i rycerzy, świadkiem historii i obiektem romantycznych marzeń o przeszłości. Bywa też interpretowany w kategoriach psychoanalizy (Jungowskiej) jako obraz jaźni, przy czym jego piwnice oraz nieuczęszczane tajemnicze zakamarki stanowią odpowiednik nieświadomości i podświadomości, zaś zaludniające zamkowe wnętrza postaci — mężczyźni i kobiety — odwzorowują męskie i żeńskie aspekty jaźni (animusa i animę).
