Jędrzej Kitowicz
Opis obyczajów i zwyczajów za panowania Augusta III
Kiedy woźny wymieniał króla, oficer komenderujący zawołał na żołnierzy: „praesentier das giver”, a natychmiast żołnierze...
Kiedy woźny wymieniał króla, oficer komenderujący zawołał na żołnierzy: „praesentier das giver”, a natychmiast żołnierze...
Wojsko polskie za Augusta III było bardzo szczupłe; komput jego, przez konstytucyją sejmową za Augusta...
Można i stąd ciągnąć derywacyją autoramentu polskiego, iż to był rodzaj milicyji polskiej najdawniejszy krajowy...
Co rok każda chorągiew pancerna i husarska odprawiała Koło to jest: obradę w interesach choragiewnych...
Jeżeli chorągwi komplet był koni 50, to z woźnicami, marszałkami i inną czeladzią służącą można...
Od pasa do nóg już nie używano zbroi, szarawary przestronne i fałdziste, na wierzch butów...
Każdy towarzysz tych znaków tytułował się równym swemu rotmistrzowi; stąd poszło nazwisko towarzysz czyli kolega...
Takowe trafunki częstokroć towarzystwu, a czasem i samym oficerom polskiego autoramentu zdarzone, dały okazją do...
Zdaje mi się, żem już wszystko opisał, com wiedział i widział o znakach poważnych husarskich...
I to także do uwagi należy, iż towarzysz nie mógł być karany żadną karą cielesną...
Żołnierze są najważniejszymi (obok przywódców) aktorami wojen. Funkcja wiąże żołnierza ściśle z ideą państwa — ma za zadanie bronić jego terytorium lub zdobywać nowe, poszerzając granice kraju. Wśród wymaganych pozytywnych cech żołnierza wymienić można obowiązkowość, wierność i odwagę, jednakże charakter jego zajęcia (zabijanie wrogów, stosowanie zinstytucjonalizowanej przemocy) naraża go na aberrację w kierunku okrucieństwa i może prowadzić do uczestniczenia w popełnianiu zbrodni.