Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
W ślad gospodarza wszystko ze żniwa i z boru,
I z łąk, i z pastwisk...
ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?
eposy Adama Mickiewicza
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
Piękna byłaby sława, ażeby pan taki
Wedle dzisiejszej mody jeździł na szaraki!
Za moich, panie...
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
Już wróble skacząc, świerkać zaczęły pod strzechą;
Już trzykroć gęgnął gąsior, a za nim jak...
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
A wszyscy obrócili oczy do kamienia,
Nad którym stał pan Sędzia. On zwierza obaczył
I...
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
W środek tarasu
Zajrzeć straszno, tam siedzą gospodarze lasu,
Dziki, niedźwiedzie, wilki; u wrót leżą...
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
Bliżej siedzi wiewiórka, orzech w łapkach trzyma,
Gryzie go; zawiesiła kitkę nad oczyma,
Jak pióro...
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
Karczma z przodu jak korab, z tyłu jak świątynia:
Korab, istna Noego czworogranna skrzynia,
Znany...
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
A za tą mgłą na koniec (jak wieść gminna głosi)
Ciągnie się bardzo piękna, żyzna...
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
W samym środku (jak słychać) mają swoje dwory
Dawny Tur, Żubr i Niedźwiedź, puszcz imperatory...
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
Nie giną nigdy bronią sieczną ani palną,
Lecz starzy umierają śmiercią naturalną.
Mają też i...
Motyw: Zwierzęta
Zwierzęta mogą być zapowiedzią zmian (przylot bocianów zwiastujący wiosnę), a także zagrożenia; bywają również niemymi świadkami losu bohaterów literackich. Motyw łączy się bardziej z mnogością zwierząt aniżeli pojedynczymi, symbolicznymi stworzeniami, dla których stosujemy odpowiednio inne motywy (Pies, Ptak, Koń, itp.). Wyraźnie obecne są w bajkach Krasickiego — poddane personifikacji, utożsamiają w swoich rozmowach cechy ludzkie, a zwłaszcza przywary i słabości człowieka (dlatego w tych tekstach wskazujemy hasłami raczej owe cechy niż ilustrujące je zwierzęta).
