Motyw: Kawiarnia

Za chwilę był w kawiarni.

Tu przynosił zwykle ciężkie brzemię samotności i w ogro­mnej...

Mój panie, dla­czego pan jesteś dziennikarzem, a nie filantropem?

— Ponieważ to métier jest najmniej...

Wskoczyli do kawiarni.

Wionęło na nich parnym oddechem tłumu i zadudniło w uszach od pogwarów...

„A więc do kawiarni” — kontrolował swe zamiary, do­syć późno, bo wtedy dopiero, gdy zasiadł...

— Prawda, prawda — posłaniec. Przyszedłeś obełgać?!… No, mów, mów! Biłeś się, gdzie nie było potrzeba i...

Ale trudno; tam szumi „nurt życia”, a u nas po wyczerpującym spektaklu, w którym artysta...

Kuźnie intelektu

Każdy się domyśli z górnej metafory tytułu, że mowa o kawiarniach. Raz po...

Z tych kawiarni najruchliwszą i przez długi czas najbardziej „literacką” był Schmidt na roku Szewskiej...

Wkrótce też wszystkie miejsca u Klausa i Webera są zajęte; kawa z cykorią paruje; eleganci...