Władysław Stanisław Reymont
Ziemia obiecana, tom pierwszy
— Słowo pani daję, że to nie dekadencja, to jest zupełnie co innego.
— Cóż to jest...
ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?
Epika
powieść fantastyczna
Starożytność
Renesans
Oświecenie
Romantyzm
Pozytywizm
Modernizm
Dwudziestolecie międzywojenne
Współczesność
Aforyzm
Bajka
Baśń
Dialog
Epos
Esej
Felieton
List
Nowela
Opowiadanie
Pamiętnik
Poemat
Poemat heroikomiczny
Powiastka filozoficzna
Powieść
powieść dla dzieci i młodzieży
Powieść epistolarna
powieść historyczna
powieść kryminalna
powieść obyczajowa
Przypowieść
Rozprawa
Satyra
Traktat
Władysław Stanisław Reymont
Ziemia obiecana, tom pierwszy
— Strasznie. Po cóż chodzić na takie denerwujące sztuki?
— Więc cóż ja w końcu robić będę...
Władysław Stanisław Reymont
Ziemia obiecana, tom pierwszy
— Irytują mnie twoje definicje. Nazywasz mnie pozerem, a nie znasz mnie zupełnie. Co możesz o...
Władysław Stanisław Reymont
Ziemia obiecana, tom pierwszy
— Panowie, damy się nudzą same! — wołał Endelman do młodzieży, zgromadzonej w bufecie, aby ją odciągnąć...
Jean-Jacques Rousseau
Wyznania, tom drugi
Rzekłem, iż bezczynność towarzyskiego życia czyniła mi je nieznośnym: i oto szukam samotni jedynie po...
Bruno Schulz
Manekiny
Obległa nas znowu ze wszech stron żałobna szarość miasta, zakwitając w oknach ciemnym liszajem świtów...
Henryk Sienkiewicz
Potop, tom pierwszy
Jakże to piorun was dotąd nie pobił? Jakże to ziemia was dotąd nie pożarła?… To...
Henryk Sienkiewicz
Quo vadis
Wszyscy wiedzieli, że cezar często szukał w nocnych rozbojach rozrywek wśród nudów. Nawet Petroniusz przyjmował...
Henryk Sienkiewicz
Quo vadis
Posłuchaj mnie: widzisz przed sobą człowieka, który wstawał rano, kąpał się, ucztował, posiadał Chryzotemis, pisywał...
Henryk Sienkiewicz
Quo vadis
— Nuda mnie dręczy! Zostałem z woli bogini w Rzymie, ale go nie mogę znosić. Wyjadę...
Motyw: Nuda
Stan to niby nieciekawy, ale przecież stanowiący ważne doświadczenie egzystencjalne, polegające przede wszystkim na odrętwieniu świadomości, ducha i woli. W związku z tym bywa, że w stanie nudy aktywizują się siły zła, moce diabelskie (w średniowieczu zwano ją acedią, która dochodziła do głosu głównie w południe i przestrzegano przed nią mnichów, zalecając zarazem w tej porze duchową czujność, której wspomóc miały, wzywające do modlitwy, dzwony bijące na Anioł Pański). Ponadto nuda, znużenie formami świata, to stan znany melancholikom, dekadentom romantycznym i modernistycznym.
