notatki z roku 1882. Pisząc o Podporach społeczeństwa Ibsena, Kotarbiński zanotował: „Szczęśliwy naród, że...
Więc jest akurat tak, jak powinno być o drugiej nad ranem w opustoszałym barze, gdy...
Czy kto z was lubi chorować? Czy komukolwiek z was wypadło leżeć w łóżku długie...
Nuda, na jaką skarżą się czytelnicy literatury ambitnej, nie jest tylko rezultatem braku skupienia. Literatura...
Najciekawsze są zawsze te książki, w których się coś dzieje. Tak samo jest w życiu...
Odrabiałem lekcję z H. O., bo mi tak poradził O. D., ale było to nudne...
Stan to niby nieciekawy, ale przecież stanowiący ważne doświadczenie egzystencjalne, polegające przede wszystkim na odrętwieniu świadomości, ducha i woli. W związku z tym bywa, że w stanie nudy aktywizują się siły zła, moce diabelskie (w średniowieczu zwano ją acedią, która dochodziła do głosu głównie w południe i przestrzegano przed nią mnichów, zalecając zarazem w tej porze duchową czujność, której wspomóc miały, wzywające do modlitwy, dzwony bijące na Anioł Pański). Ponadto nuda, znużenie formami świata, to stan znany melancholikom, dekadentom romantycznym i modernistycznym.
