Denis Diderot
Kubuś Fatalista i jego pan
Było to po obiedzie; czas był parny; pan zdrzemnął się. Noc zaskoczyła ich w polu...
Było to po obiedzie; czas był parny; pan zdrzemnął się. Noc zaskoczyła ich w polu...
Tymczasem pan jechał ciągle naprzód: oto więc pan i sługa rozdzielili się i nie wiem...
Konik niósł go tedy całym pędem ku panu, który zdrzemnął się był na kraju gościńca...
PAN: Mój koń!… Kubusiu, serce, nie gniewaj się: postaw się na miejscu mego konia, wyobraź...
Ale na miłość boską, mości autorze (powiecie), dokąd oni dążą…? Ale na miłość boską, mości...
Gospodyni podjęła tedy:
— Trzeba przyznać, że jeżeli bywają bardzo źli mężczyźni, zdarzają się też i...
Kubuś, panie, jest człowiek jak inni.
PAN: Kubusiu, mylisz się, Kubuś nie jest człowiek jak...
— Dajcie, matko, spokój z tym „jaśnie państwem” — zaprotestował Drucki. — Ja nie jestem latarnia, bym się...
— Czy ty wiesz, że jesteś ładna, psiakrew?!
Wyprostowała się i wyszczerzyła szerokie, białe zęby. Perkal...
— Straszny gorąc! Żeby tak do Wisły!
— Wykąp się w wannie — wycedził przez zaciśnięte zęby, zapalając...
Pan stanowi parę do motywu sługi; hasło służy wskazywaniu tych fragmentów, w których przedstawiana jest relacja pan — sługa (wiążąca się często z obustronną opieką).