Platon
Państwo
Bo to jest walka — dodałem — nie o byle co, kochany Glaukonie; większa niżby się wydawało...
ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?
Epika
powieść psychologiczna
powieść grozy
Starożytność
Średniowiecze
Renesans
Barok
Oświecenie
Romantyzm
Pozytywizm
Modernizm
Dwudziestolecie międzywojenne
Współczesność
Aforyzm
Artykuł naukowy
Baśń
chanson de geste
Dialog
Dziennik
Epos
Esej
Felieton
Kronika
Liryka
List
Nowela
Opowiadanie
Pamiętnik
Poemat
Poemat dygresyjny
Poemat heroikomiczny
Powieść
powieść dla dzieci i młodzieży
Powieść epistolarna
powieść historyczna
powieść obyczajowa
Powieść poetycka
Reportaż podróżniczy
Różne
Rozprawa
Traktat
Wiersz
Platon
Państwo
Nieprawdaż, przyjmijmy, że począwszy od Homera wszyscy poeci uprawiają naśladownictwo i stwarzają widziadła dzielności i...
Platon
Uczta
Wiesz na przykład, że twórczości jest wiele. Bo wszelka przyczyna, która wyprowadza jakąś rzecz z...
Marcel Proust
W cieniu zakwitających dziewcząt, tom trzeci
Kiedy deszcz padał, mimo iż niepogoda nie przerażała Albertyny, którą widziało się często w gumowym...
Bolesław Prus
Lalka, tom drugi
Wzrok jego machinalnie padł na stół, gdzie leżał niedawno kupiony Mickiewicz.
„Ile ja to razy...
Bolesław Prus
Lalka, tom drugi
„Zmarnowaliście życie moje… Zatruliście dwa pokolenia!… — szepnął. — Oto skutki waszych sentymentalnych poglądów na miłość.”
Złożył...
Bolesław Prus
Lalka, tom drugi
„Jeżeli poezja zatruła twoje życie, to któż zatruł ją samą? I dlaczego Mickiewicz, zamiast śmiać...
Bolesław Prus
Lalka, tom drugi
Wiesz co — dodała staruszka wzdychając — namyśliłam się… Nie trzeba rozbijać kamienia pod zamkiem. Zostaw go...
Bolesław Prus
Lalka, tom pierwszy
Pozwól, ażebym ja mu postawiła nagrobek. Ale że sama jechać tam nie mogę, więc ty...
Bolesław Prus
,,Ogniem i mieczem", powieść z dawnych lat Henryka Sienkiewicza
Utarła się nawet opinia, że poecie wolno przerabiać ten biedny świat, jak mu się podoba...
Motyw: Poezja
Została odróżniona jako wyjątkowa odmiana sztuki ze względu na swą romantyczną sławę: miała ona dzięki natchnieniu umożliwiać intuicyjne poznanie, dawać dostęp do istotnej prawdy, do świata idei. Taka poezja jest bytem odrębnym od samego poety — jak strumień piękna przepływający przez niego, ale z nim nie tożsamy, ani od niego nie pochodzący (jak pisał Z. Krasiński w Nie-Boskiej komedii). Jednakże i w klasycznym ujęciu poezja, jako sztuka pięknego, trafnego i melodyjnego wysłowienia posiadała wielką wartość i moc. Zaś Kochanowski wyrażał nadzieję, że jego poezja (określana przez niego zwykle metaforycznie mianem „lutni”) mogłaby otworzyć przed nim bramy Hadesu, tak jak niegdyś uczyniła to czarodziejska muzyka Orfeusza.
