ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?

Motyw: Polak

Epika

powieść grozy Średniowiecze Renesans Barok Oświecenie Romantyzm Pozytywizm Modernizm Dwudziestolecie międzywojenne Współczesność Jerzy Andrzejewski Artykuł Artykuł naukowy Jan Niecisław Baudouin de Courtenay Wacław Berent Tadeusz Borowski Tadeusz Boy-Żeleński Stanisław Brzozowski Gusta Dawidsohn-Draengerowa Wojciech Dembołęcki Dialog Tadeusz Dołęga-Mostowicz Adolf Dygasiński Dzierżek Epos Esej Felieton Aleksander Fredro Gall Anonim Gawęda szlachecka Agaton Giller Seweryn Goszczyński Halina Górska E. T. A. Hoffmann Humoreska Karol Irzykowski Cezary Jellenta Alter Kacyzne Zygmunt Kaczkowski Andrzej Kijowski Jędrzej Kitowicz Maria Konopnicka Janusz Korczak Halina Krahelska Ignacy Krasicki Zygmunt Krasiński Józef Ignacy Kraszewski Kronika Władysław Łoziński Legenda List Kornel Makuszyński Tadeusz Miciński Adam Mickiewicz Zuzanna Morawska Cyprian Kamil Norwid Nowela Odezwa Opowiadanie Artur Oppman Eliza Orzeszkowa Ferdynand Ossendowski Pamiętnik Jan Chryzostom Pasek Witold Pilecki Poemat Poemat dygresyjny Powieść powieść dla dzieci i młodzieży powieść historyczna powieść obyczajowa Bolesław Prus Ksawery Pruszyński Stanisław Przybyszewski Maria Ratuld-Rakowska Mikołaj Rej Reportaż Reportaż podróżniczy Władysław Stanisław Reymont Różne Maria Rodziewiczówna Jean-Jacques Rousseau Rozprawa Rozprawa polityczna Henryk Rzewuski Satyra Henryk Sienkiewicz Juliusz Słowacki Antoni Sobański Stanisław Staszic Noemi Szac-Wajnkranc Ziemowit Szczerek Traktat Zofia Urbanowska Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy) Bogdan Wojdowski Kazimierz Wyka Stefan Żeromski Narcyza Żmichowska Zofia Żurakowska Marian Zdziechowski

Motyw: Polak

Dość często pojawiają się w naszej literaturze wypowiedzi na temat charakteru Polaków, ich specyficznych cnót i przywar. W ten sposób (szczególnie od czasów renesansu) kształtowały się wszystkie stereotypy dotyczące różnych narodowości. Jednakże w związku z sytuacją Polaków pod zaborami — sytuacją narodu bez państwa — w literaturze romantycznej i postromantycznej nasiliła się częstotliwość prób zdefiniowania polskości oraz wynikających stąd obowiązków. Chodziło przede wszystkim o obowiązki patriotyczne i obyczajowe, wiążące się z zachowaniem tradycji oraz podtrzymaniem pamięci o wspólnej historii. Jednakże próby ujednolicenia i ujednoznacznienia standardów i wzorców mających określać tożsamość wielomilionowej społeczności żyjącej w obrębie trzech różnych państw (o odmiennych systemach prawno-politycznych i w związku z tym realiach życia) – musiały budzić kontrowersje (szczególnie, że większość definicji było formułowanych z perspektywy emigrantów). W związku z tym kwestia polskości zaczęła często wiązać się z pojęciem (rozmaicie definiowanej) zdrady. Należy też pamiętać, że tożsamość Polaków kształtowała się w przeciwstawieniu do narodowości ościennych — głównie Rosjan i Niemców oraz innych obcych (jako takich zaczęto szczególnie ostro postrzegać Żydów). Te trudności, spory i antagonizmy znajdą odzwierciedlenie w zaznaczanych przez nas fragmentach.