Motyw: Prośba

Odyseja

A choć ty się ulituj! Po długiej niedoli

Ciebie pierwszą spotykam; wszak i duszy żywej...

Wtem Lejodes do kolan Odysa się schylił,

Objął je i o litość żałośnie doń kwilił...

I gdy Odysej dłońmi kolana jej splecie,

Naraz zeń święty obłok zsunął się ze wszystkiem...

Patrzę na mamę błagalnie i czekam jak na wyrok… Już nie wiem, co by było...

W izbie kochanki księżnej było dosyć pokaźno, bo się świeżych łupów część jej dostała; ale...

— Czyż mnie jeszcze zwalać trzeba — odezwała się — aby mieć za co dobić? Wszak i tak...