Często bardzo trudno jest przełamać zacięte milczenie gazet. W roku 1914 miało ono właśnie miejsce...
Drugi sposób do nawyknienia łaciny był zakaz surowy, aby student do studenta nie ważył się...
Dlatego patronowie asesorscy musieli być biegłymi tak w prawie magdeburskiem, chełmińskiem i innych prawach miejskich...
Kiedy woźny wymieniał króla, oficer komenderujący zawołał na żołnierzy: „praesentier das giver”, a natychmiast żołnierze...
A gdy takim sposobem nie było żadnego pożytku z sejmów, przyszły też nareszcie do takiej...
Ani król ani senat nie mieli vocem activam, dlatego w Izbie senatorskiej żadnych ustaw nie...
Bardzo łatwo nauczyć się czytać i pisać po polsku; prawie wszystko czyta się tak, jak...
Bo szkoda, że się zepsuła taka piękna zabawa.
Piękna?
Jakże uboga jest mowa ludzka. Bo...
Nawet bym na niego nie krzyczał. Bo słowo często tak samo boli jak uderzenie.
Jeżeli...
Bo dorosłemu nikt nie powie „wynoś się”, a dziecku często się tak mówi. Zawsze jak...
Jest słowo stwórcze — to, które było na początku według Ewangelii Jana oraz słowo poetyckie — również tworzące światy. Poeci romantyczni chętnie odwoływali się do tej pierwotnej, ewangelicznej boskiej mocy słowa. Byli jednak i sceptycy, którzy, jak Hamlet w książkach widzieli tylko pustkę słów („Słowa, słowa, słowa”) nie docierających do istoty rzeczywistości. Słowo łączy się więc tematycznie z hasłami takimi jak stworzenie, twórczość, poeta, literat, książka. W romantyzmie trwała dyskusja nad etymologią nazwy Słowian; jedni uważali, że pochodzi ona od sławy, inni, że od słowa (pierwsza koncepcja podkreślała w ukształtowaniu słowiańskiej tożsamości rolę walecznych, bohaterskich czynów orężnych, druga — rolę poetów).
