I jaka szkoda, że żywotna siła moja sprzeciwiła się „złemu”. Przecież już raz doszedłem na...
Po raz pierwszy i po raz ostatni ujrzałem w Weimarze, na werandzie małej willi, Nietzschego...
Patrzym, a Szymon spod proga to obraz palcem pokazujo, to Grzegora: na obrazie Święty Pioter...
A nawet dzieciak poznałby, że to nie dziady, tylko ktoś inny: nawet psy nie szczekali...
Ano była stara przypowieść, a pewnie, iż pewna, iż byli w jednej wsi dwa szlachcicy...
Słuchali coraz pilniej, nie tracąc ani słowa i dech nawet tając w sobie, bych ino...
Poszła do komory się przebrać i wkrótce już się zwijała po izbie i narządzała jedzenie...
Rochem kazał się przezywać, choć mu ta pewnie i nie Roch… Dziad jest i nie...
Były czasy, kiedym te obrazy uważał za przestarzałe. Nie dlatego, że o nich wątpiłem. Mogłem...
— Dzieci zaś macie? — zapytał Zbyszko.
— Po wojnie Jagienka wybiera się do grobu waszej królowej Jadwigi...
Przykładów sposobu życia, który znamionuje świętość dostarczała w średniowieczu literatura hagiograficzna (należy do niej Legenda o świętym Aleksym). Wszystkie czyny świętego, wszystkie jego decyzje podporządkowane były nakazom pobożności i religii, ukierunkowane na Boga. W późniejszych epokach odnajdziemy nawiązania do niektórych elementów, które definiowały postawę świętego, takich jak miłosierdzie, poświęcenie, mistyczny, bezpośredni kontakt ze sferą nadprzyrodzoną, czynienie cudów, dar proroczy i inne. Na świętego stylizowana jest postać księdza Piotra z Dziadów Mickiewicza.
