Tadeusz Boy-Żeleński Piosenki „Zielonego Balonika” Pieśń o naszych stolicach i jak je Opatrzność obdzieliła
«Wszystko nam dałeś, co dać mogłeś, Panie», Powiedział niegdyś pewien wielki kpiarz; A jednak dzisiaj to figlarne zdanie Powtórzyć musi, kto kraj poznał nasz; Bo choć poszarpał los polską ziemicę Lecz wnet się do nas uśmiechnął przez łzy. Wszak każda nacja jedną ma stolicę, A my szczęśliwcy mamy ich aż trzy! Kraków, Warszawa i nasz Lwów prastary, Ten beniaminek wszystkich polskich serc, Naszego ducha wszak to trzy filary, Naszej kultury tyleż dzielnych twierdz. Lecz nie dość jeszcze — cóż powiecie na to? Całemu światu kładąc nas na wzór, Extra stolicę dał nam Bóg na lato «Uroczą perłę zakopiańskich gór». Wnet sprawiedliwość boska dobrze znana Hojne swe dary równo dzieli nam: Nam da *Feld*-mana, Warszawie *Rajch*-mana, Hösick na przemian mieszka tu i tam. Słyną Warszawy «mistyczne wieczory» I ich subtelny nastrojowy cień; Lecz mistyczniejsze Kraków ma wybory, Gdzie *głosy* zmarłych słychać w biały dzień. I Lwów ma swoje igraszki natury — O czarnoksięstwo zakrawa ten gest: Bierze się kawał zwykłej, mocnej rury Eccola! dmuchnąć i prezydent jest! W Warszawie zbytek, szampańskie kolacje, Płyną rubelki — skąd? gdzie? ani wiesz; Lwów ma na tydzień jedną defraudację, Coś więc gotówki liźnie czasem też. Za to krakowskie mury osławione! Ilu mieszkańców, tyle w portkach dziur: U nas się mówi: «pożycz mi koronę», Tak jak gdzie indziej mówi się: Bonjour! Dzięki tej stolic mnogości Ojczyzna Ma aż trzy rynki na talentów zbyt, Niejeden z państwa może w duchu przyzna, Że to ułatwia nam walkę o byt; Gdzie indziej, kto się na życia krawędzi Raz jeden potknie — oho! bywaj zdrów! U nas, choć w jednej stolicy coś zwędzi, Założyć pismo może w drugiej znów. Szeroko sięga sława naszych stolic I cudzoziemców zwabia do nas kwiat; Płyną podróżni z najdalszych okolic, Pod polskim niebem każdy spocznie rad. W niewieścim gronie, wśród miłej zabawy, Jeśli zapytasz, skąd panienka jest? Z wszelką pewnością jedna jest z Opawy, Druga z Czerniowiec lub aus Budapest! Pisane w r. 1907.