Co czytałem umarłym
Władysław Szlengel

Bardzo przepraszam



Muszę i musisz
pragnąć i wierzyć —
Tertium non datur.
Cierpieć i — przeżyć
kłami… pazurem!
na wszystko przystać,
zamieniać skórę
jak transformista.
Przebić się, przepchać
największy zator,
żyć bez oddechu
… presti [di] gitator…
O co tu chodzi?
więc dobrze, wiedz to,
tu chodzi o NAS
żywe świadectwo…
Jak w białe kruki
niech patrzą na nas,
niech o nas mówią
noce do rana,
— że jest ważniejszy
Einstein i Tuwim!!!
— dajcie mi spokój!!
o kim tu mówić?

Czym świat wzbogacą,
gdy zrobią krocie,
pisząc i mówiąc
o *swej* tęsknocie,
o *swym* współczuciu,
O NASZEJ ofierze.
Dajcie mi spokój!!!
Ja im nie wierzę!!!
Czym uszczęśliwi
tom Feuchtwangera,
gdy z dokumentów
prawdę wyszpera,
gdy tajemnice wysupła pierwszy
z ogłoszeń GMINY
I *moich* wierszy!!!
Tuwim w Janeiro
opływa w łaski,
płacząc nad dolą
braci warszawskich.
Chaplin zbuduje
mur w Hollywoodzie,
w getto z tektury
najęci ludzie,
dolaroroby
w obfitym cielsku
„dy bone” będą wyć po angielsku,
a Chaplin będzie
miliony zbierać
w roli Pinkerta
al[bo] Gepnera.
Huberman zagra,
Wells coś dopowie,
Mann w 4 tomach
wyda swą powieść,
będą płakali wzruszeni bardzo,
będą krzyczeli,
jak bardzo gardzą,
jak ich poruszył nasz los do dna,
bardzo przepraszam,
a ja?
zrobią fortunki,
plus szum i sława,
za to, co było
w mieście Warszawa,
będą obchodzić,
będą mnie święcić,
a ja co na to
błogiej pamięci?
Bujda, panowie,
lipa, panowie,
ja to przeżyję —
JA to opowiem —
ja sam wykrzyczę
stoma głosami
rymem i rytmem,
stoma wierszami,
niech nie współczują
w naszym imieniu,
wcale nie chcemy
spoczywać w cieniu.
My przeżyjemy —
my mocne plemię —
gdzieś się schowamy,
bodaj pod ziemię — — —
czytaj gazety
i plotek słuchaj,
to nic nie szkodzi,
dodają ducha.
I zęby ściśnij,
zaciśnij pięście,
uparty człowiek,
uparte szczęście.
Nie tylko Disney ma w głowie olej,
my także, Żydzi,
już na nas kolej,
chcemy grejpfrutów,
chcemy stadionów,
pięknych podróży,
miękkich wagonów,
są mocni Żydzi tam w USA —
bardzo przepraszam,
a ja???
Ostatnia stawka też ma znaczenie,
stawić na wszystko w takiej grze,
nie ma przegranej — kto gra, wygrywa.
Panie, panowie — faites vos jeux —
i nie mów o szczęściu Wellsa i Lopka.




-----
Ta lektura, podobnie jak tysiące innych, dostępna jest na stronie wolnelektury.pl.
Wersja lektury w opracowaniu merytorycznym i krytycznym (przypisy i motywy) dostępna jest na stronie http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/szlengel-bardzo-przepraszam/.

Utwór opracowany został w ramach projektu Wolne Lektury przez fundację Wolne Lektury.

Wszystkie zasoby Wolnych Lektur możesz swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać pod warunkiem zachowania warunków licencji i zgodnie z Zasadami wykorzystania Wolnych Lektur.
Ten utwór jest w domenie publicznej.
Wszystkie materiały dodatkowe (przypisy, motywy literackie) są udostępnione na Licencji Wolnej Sztuki 1.3: https://artlibre.org/licence/lal/pl/
Fundacja Wolne Lektury zastrzega sobie prawa do wydania krytycznego zgodnie z art. Art.99(2) Ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych.
Wykorzystując zasoby z Wolnych Lektur, należy pamiętać o zapisach licencji oraz zasadach, które spisaliśmy w Zasadach wykorzystania Wolnych Lektur: https://wolnelektury.pl/info/zasady-wykorzystania/
Zapoznaj się z nimi, zanim udostępnisz dalej nasze książki.

Tekst opracowany na podstawie: Władysław Szlengel, Co czytałem umarłym, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1979.

Wydawca: Fundacja Nowoczesna Polska

Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Publikacja sfinansowana ze środków pozostałych ze zbiórek, które nie zakończyły się sukcesem.

Opracowanie redakcyjne i przypisy: Paulina Choromańska, Aleksandra Kopeć, Paweł Kozioł, Agnieszka Tulicka.