Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 457 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Tak, dorzucę się do Wolnych Lektur! Tym razem nie pomogę, przechodzę prosto do biblioteki
Strona główna Katalog Autor
Cyprian Kamil Norwid

Cyprian Kamil Norwid

Tragedia ✖ Romantyzm ✖
Sortuj:

Tragedia Romantyzm Cyprian Kamil Norwid

Dramat Alkohol Anioł Bezdomność Bieda Burza Chleb Cnota Dama Dom Drzewo Dziedzictwo Głód Gość Gospodarz Gospodyni Gra Grób Grzech Grzeczność Gwiazda Honor Imię Interes Język Jedzenie Kłamstwo Kłótnia Kobieta Kochanek romantyczny Kondycja ludzka Kradzież Krew Król Książka Kwiaty Łzy Los Lud Mądrość Mąż Małżeństwo Matka Matka Boska Melancholia Mieszczanin Miłość Miłość niespełniona Młodość Moda Muzyka Nauczycielka Nauka Obłok Obowiązek Obyczaje Obywatel Ofiara Ogień Ogród Ojciec Ojczyzna Oko Omen Pan Patriota Pielgrzym Pieniądz Pies Plotka Pobożność Podróż Poeta Poetka Poezja Polak Poświęcenie Postęp Prawnik Przeczucie Przekleństwo Przemoc Przestrzeń Ptak Rozczarowanie Śmierć Światło Sąd Samobójstwo Samotnik Samotność Sędzia Sen Siła Sława Słowo Sługa Sprawiedliwość Strój Szaleństwo Szaleniec Szczęście Sztuka Tajemnica Taniec Tęsknota Teatr Theatrum mundi Ucieczka Urzędnik Wdowa Więzienie Wierzenia Woda Wolność Wspomnienia Wygnanie Wyspa Wzrok Żałoba Żona Zabawa Zabobony Zaręczyny Zazdrość Zdrada Zwątpienie Zwierzęta

O autorze

Cyprian Kamil Norwid
il. Józef Łoskoczyński (1857-1928), domena publiczna, Wikimedia Commons

Cyprian Kamil Norwid

Ur.
24 września 1821 w Laskowie-Głuchach
Zm.
23 maja 1883 w Paryżu
Najważniejsze dzieła:
Vade-mecum (1858-1866), Promethidion. Rzecz w dwóch dialogach z epilogiem (1851), Bema pamięci żałobny rapsod (1851), Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie (styczeń 1856), Do obywatela Johna Brown (1859), Wanda (1851), Krakus. Książę nieznany (1851), Czarne kwiaty (1856), Białe kwiaty (1856), Quidam. Przypowieść (1855-1857), Cywilizacja. Legenda (1861), Archeologia (1866), Rzecz o wolności słowa (1869), Pierścień Wielkiej Damy, czyli Ex-machina Durejko (1872), Ad leones! (1883)

Polski poeta, prozaik, dramatopisarz, eseista, tworzył także prace plastyczne. Jego edukacja miała charakter niesystematyczny, można więc powiedzieć, że we wszystkich uprawianych dziedzinach sztuki był samoukiem. Będąc żarliwym miłośnikiem piękna, służył mu nie tylko jako poeta, ale także jako rysownik, akwarelista, medalier i rzeźbiarz.
Zaliczany jest do grona największych polskich romantycznych poetów emigracyjnych: utrzymywał nie tylko osobiste kontakty, ale również literacką wymianę zdań z najwybitniejszymi postaciami z tego kręgu - Z. Krasińskim, A. Mickiewiczem, J. Słowackim, F. Chopinem.
Jednakże charakter twórczości Norwida każe historykom literatury łączyć go z nurtem klasycyzmu i parnasizmu. W swojej twórczości stworzył i ukształtował na nowo takie środki stylistycznie jak: przemilczenie, przybliżenie, zamierzona wieloznaczność, swoiste wykorzystanie aluzji, alegorii i symbolu. Teksty Norwida nasycone są refleksją filozoficzną.
Jeśli chodzi o postawę ideową, Norwid był tradycjonalistą, ale zarazem wrogiem wszystkiego, co nazywano nieoświeconym konserwatyzmem. Początkowo związany z warszawskim środowiskiem literackim (m. in. z Cyganerią Warszawską), większość swego życia spędził poza krajem. Przebywał w wielu miastach europejskich: Dreźnie, Wenecji, Florencji, Rzymie (podczas Wiosny Ludów), Berlinie, Paryżu, a w 1853 r. udał się do Stanów Zjednoczonych. Zza oceanu wrócił jednak na wieść o wojnie krymskiej (później jeszcze wielkie ożywienie poety wywołał wybuch powstania 1863r.), by zamieszkać w Londynie, a następnie ponownie w Paryżu. Tu też zmarł w nędzy, w przytułku, w Domu św. Kazimierza i został pochowany na cmentarzu w Montmorency. Żył nader skromnie, cierpiał z powodu nasilającej się stopniowo głuchoty i ślepoty, chorował na gruźlicę.
Za życia zdołał niewiele ze swych utworów wydać, był twórcą niezrozumianym i niedocenianym, stał się wielkim odkryciem dopiero w okresie Młodej Polski za sprawą obszernej publikacji pism poety przygotowanej przez Z. Przesmyckiego (pseud. Miriam), redaktora Chimery w latach 1901-1907. Wielkie zasługi dla przywrócenia Norwida literaturze polskiej uczynił autor wydania krytycznego Pism wszystkich (1971-1976) J. W. Gomulicki.

  • autor: Marta Kwiatek

— Otóż, trafiającym się fortunnie mecenasem w tej sprawie być by mógł lub nieledwie że jest...

Cyprian Kamil Norwid, „Ad leones!"

Cóż to za noc?… To noc… Z «tysiąc nocy i jednej» to jest noc tysiączna...

Cyprian Kamil Norwid, Noc tysiączna druga
Lecz Ty — lecz ja? Uderzmy w sądne pienie,
Nawołując: „Ciesz się, późny wnuku!
Jękły — głuche...

Cyprian Kamil Norwid, Fortepian Chopina
  • NIP: 952-187-70-87
  • KRS: 0000070056
  • REGON: 017423865
  • Numer konta: 75 1090 2851 0000 0001 4324 3317
Wolne Lektury to projekt prowadzony przez fundację Wolne Lektury.
MKiDN
Strona biblioteki Wolne Lektury powstała dzięki dofinansowaniu ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.