Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)

TAK, pomogę! Nie, tym razem nie pomogę
Strona główna Katalog Autor
Cyprian Kamil Norwid

Cyprian Kamil Norwid

Wiersz ✖
Sortuj:

wiersze Cyprian Kamil Norwid

Romantyzm Liryka Artysta Bieda Błoto Bóg Bogactwo Bohaterstwo Chleb Chrystus Ciemność Cień Cierpienie Cnota Cud Czas Dar Dorosłość Duch Duma Dziecko Dziki Filozof Flirt Grób Gwiazda Historia Interes Jedzenie Katastrofa Koń Kondycja ludzka Korzyść Kot Krew Książka Księżyc Łzy Literat Lud Marzenie Maska Maszyna Melancholia Miasto Miłość Milczenie Modlitwa Muzyka Nadzieja Naród Natura Nauka Niebezpieczeństwo Niemiec Obraz świata Obyczaje Odwaga Ofiara Ogień Ojciec Ojczyzna Oko Okręt Pamięć Pieniądz Poeta Poezja Pogrzeb Pokój Polak Polityka Polska Pomoc Pożar Pozory Praca Prawda Przekleństwo Przemiana Przemijanie Przemoc Przywódca Ptak Radość Religia Robotnik Rosja Rosjanin Rozczarowanie Rozpacz Rozum Rycerz Śmiech Śmierć Śpiew Światło Święto Sąd Sąd Ostateczny Salon Sen Serce Siła Słowo Smutek Starość Strach Stworzenie Sumienie Syn Szaleństwo Szatan Sztuka Tęsknota Tłum Twórczość Upadek Warszawa Wiara Wiedza Władza Własność Wygnanie Wzrok Żałoba Żołnierz Życie jako wędrówka Żyd Zbawienie Zwątpienie

O autorze

Cyprian Kamil Norwid
il. Józef Łoskoczyński (1857-1928), domena publiczna, Wikimedia Commons

Cyprian Kamil Norwid

Ur.
24 września 1821 w Laskowie-Głuchach
Zm.
23 maja 1883 w Paryżu
Najważniejsze dzieła:
Vade-mecum (1858-1866), Promethidion. Rzecz w dwóch dialogach z epilogiem (1851), Bema pamięci żałobny rapsod (1851), Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie (styczeń 1856), Do obywatela Johna Brown (1859), Wanda (1851), Krakus. Książę nieznany (1851), Czarne kwiaty (1856), Białe kwiaty (1856), Quidam. Przypowieść (1855-1857), Cywilizacja. Legenda (1861), Archeologia (1866), Rzecz o wolności słowa (1869), Pierścień Wielkiej Damy, czyli Ex-machina Durejko (1872), Ad leones! (1883)

Polski poeta, prozaik, dramatopisarz, eseista, tworzył także prace plastyczne. Jego edukacja miała charakter niesystematyczny, można więc powiedzieć, że we wszystkich uprawianych dziedzinach sztuki był samoukiem. Będąc żarliwym miłośnikiem piękna, służył mu nie tylko jako poeta, ale także jako rysownik, akwarelista, medalier i rzeźbiarz.
Zaliczany jest do grona największych polskich romantycznych poetów emigracyjnych: utrzymywał nie tylko osobiste kontakty, ale również literacką wymianę zdań z najwybitniejszymi postaciami z tego kręgu - Z. Krasińskim, A. Mickiewiczem, J. Słowackim, F. Chopinem.
Jednakże charakter twórczości Norwida każe historykom literatury łączyć go z nurtem klasycyzmu i parnasizmu. W swojej twórczości stworzył i ukształtował na nowo takie środki stylistycznie jak: przemilczenie, przybliżenie, zamierzona wieloznaczność, swoiste wykorzystanie aluzji, alegorii i symbolu. Teksty Norwida nasycone są refleksją filozoficzną.
Jeśli chodzi o postawę ideową, Norwid był tradycjonalistą, ale zarazem wrogiem wszystkiego, co nazywano nieoświeconym konserwatyzmem. Początkowo związany z warszawskim środowiskiem literackim (m. in. z Cyganerią Warszawską), większość swego życia spędził poza krajem. Przebywał w wielu miastach europejskich: Dreźnie, Wenecji, Florencji, Rzymie (podczas Wiosny Ludów), Berlinie, Paryżu, a w 1853 r. udał się do Stanów Zjednoczonych. Zza oceanu wrócił jednak na wieść o wojnie krymskiej (później jeszcze wielkie ożywienie poety wywołał wybuch powstania 1863r.), by zamieszkać w Londynie, a następnie ponownie w Paryżu. Tu też zmarł w nędzy, w przytułku, w Domu św. Kazimierza i został pochowany na cmentarzu w Montmorency. Żył nader skromnie, cierpiał z powodu nasilającej się stopniowo głuchoty i ślepoty, chorował na gruźlicę.
Za życia zdołał niewiele ze swych utworów wydać, był twórcą niezrozumianym i niedocenianym, stał się wielkim odkryciem dopiero w okresie Młodej Polski za sprawą obszernej publikacji pism poety przygotowanej przez Z. Przesmyckiego (pseud. Miriam), redaktora Chimery w latach 1901-1907. Wielkie zasługi dla przywrócenia Norwida literaturze polskiej uczynił autor wydania krytycznego Pism wszystkich (1971-1976) J. W. Gomulicki.

  • autor: Marta Kwiatek
I Eklezjastes ciemne dla nas porównanie
Głosi o prawdach, że są «jako gwoździe w ścianie»

Cyprian Kamil Norwid, Rzecz o wolności słowa
Pociechy mam ja mnogie!… ot… ten kąt…
Ku oknu:
— Tam! Marii cień dostrzegalny z dala...

Cyprian Kamil Norwid, Pierścień Wielkiej Damy
Lub znać, co ogień z łona mi wypali?'
Gdzie spełznie? odkąd nie postąpi dalej?
I...

Cyprian Kamil Norwid, Pieśń od ziemi naszej
  • NIP: 952-187-70-87
  • KRS: 0000070056
  • REGON: 017423865
  • Numer konta: 75 1090 2851 0000 0001 4324 3317
Wolne Lektury to projekt prowadzony przez fundację Wolne Lektury.
MKiDN
Strona biblioteki Wolne Lektury powstała dzięki dofinansowaniu ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.