WolneLektury.pl

Romantyzm Anioł Artysta Błądzenie Bóg Bogactwo Brat Broń Brud Bunt Car Chłop Choroba Chrystus Ciało Cierpienie Cnota Córka Cud Czas Czyn Dar Dobro Droga Drzewo Duch Duma Dusza Dźwięk Dzieciństwo Dziecko Dziedzictwo Egoizm Emigrant Fałsz Filozof Grzech Gwiazda Historia Idealista Jedzenie Kara Klęska Kobieta Kochanek Koń Kondycja ludzka Konflikt Król Ksiądz Książka Łzy Las Lud Marzenie Maska Maszyna Matka Matka Boska Mężczyzna Melancholia Miłość Miłosierdzie Mizoginia Moda Modlitwa Morderstwo Morze Muzyka Nacjonalizm Narkotyki Naród Natura Nauka Niebo Niemiec Nieśmiertelność Niewola Noc Obraz świata Odrodzenie Odwaga Ofiara Ogień Ojciec Ojczyzna Oko Opieka Pan Państwo Patriota Piękno Piekło Pieniądz Pies Pijaństwo Piorun Podróż Poeta Poezja Pokora Polak Polityka Polska Portret Pozycja społeczna Praca Praca organiczna Prawda Prawo Prorok Przebranie Przemiana Przemoc Przyjaźń Przyroda nieożywiona Przywódca Ptak Pustynia Pycha Radość Religia Rewolucja Robotnik Rośliny Rosja Rozstanie Rozum Rycerz Rzeka Śmiech Śmierć Śmierć bohaterska Świątynia Światło Świętoszek Święty Seks Sen Siła Słońce Słowo Sługa Sprawiedliwość Strój Stworzenie Syn Szaleństwo Szatan Szczęście Szkoła Szlachcic Sztuka Teatr Trucizna Trup Twórczość Uczeń Uczta Upadek Wąż Walka Warszawa Wiara Wiedza Wierzenia Wieś Wina Wino Wiosna Wizja Władza Własność Wolność Wspomnienia Wzrok Żebrak Żołnierz Życie jako wędrówka Zabobony Zapach Zaświaty Zbawienie Zbrodnia Zbrodniarz Zdrada Ziarno Ziemia Zło Zmartwychwstanie Zwierzęta

Juliusz Słowacki

Pisma mistyczne

Epika Różne Romantyzm

O autorze

Juliusz Słowacki

Ur.: 4 września 1809 r. w Krzemieńcu
Zm.: 3 kwietnia 1849 r. w Paryżu
Najważniejsze dzieła:: Kordian (1834), Anhelli (1838), Balladyna (1839), Lilla Weneda (1840), Beniowski (1840-46), Sen srebrny Salomei (1844), Król-Duch (1845-49); wiersze: Grób Agamemnona (1839), Hymn o zachodzie słońca (1839), Odpowiedź na „Psalmy przyszłości” (1848)

Polski poeta okresu romantyzmu, epistolograf, dramaturg. W swoich utworach (zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją Polaków) podejmował problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, przeszłością narodu i przyczynami niewoli. Jego twórczość cechuje kunsztowność języka poetyckiego. W późniejszym, mistycznym okresie stworzył własną odmianę romant. mesjanizmu i kosmogonii (system genezyjski). Studiował prawo w Wilnie, krótko pracował w Warszawie w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu oraz w Biurze Dyplomatycznym Rządu powstańczego 1831 r. Podróżował po Szwajcarii, Włoszech, Grecji, Egipcie i Palestynie. Osiadł w Paryżu, gdzie zmarł na gruźlicę i został pochowany na cmentarzu Montmartre. W 1927 r. jego prochy złożono w katedrze na Wawelu.