Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 457 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Tak, dorzucę się do Wolnych Lektur! Tym razem nie pomogę, przechodzę prosto do biblioteki
Strona główna Katalog Autor
Tadeusz Miciński

Tadeusz Miciński

Sortuj:

Twórczość Tadeusz Miciński

Modernizm Epika Liryka Powieść Wiersz Anioł Artysta Błądzenie Błoto Bóg Bogactwo Bohaterstwo Brud Bunt Buntownik Burza Choroba Chrystus Ciemność Cień Cierpienie Cnota Czary Czyn Diabeł Dobro Dorosłość Droga Drzewo Duch Dusza Dzieciństwo Dziecko Dziedzictwo Dziewictwo Fałsz Filozof Flirt Głupota Gniew Góra Góry Grób Gwiazda Hańba Handel Historia Idealista Imię Interes Ironia Kapłan Kat Katastrofa Kłamstwo Klęska Klejnot Kobieta Kobieta demoniczna Kobieta "upadła" Koń Kondycja ludzka Konflikt wewnętrzny Krew Król Ksiądz Książka Księżyc Kuszenie Kwiaty Łzy Literat Los Mądrość Mąż Małżeństwo Marzenie Maska Maszyna Matka Matka Boska Mędrzec Mężczyzna Mieszczanin Miłość Miłość niespełniona Miłość silniejsza niż śmierć Miłość spełniona Milczenie Mistrz Modlitwa Morze Muzyka Nadzieja Naród Narodziny Natura Nauka Niebezpieczeństwo Niebo Nienawiść Niewola Noc Nuda Obowiązek Obraz świata Obyczaje Odrodzenie Ofiara Ojciec Ojczyzna Oko Otchłań Państwo Patriota Piekło Plotka Pobożność Poezja Polak Polityka Polowanie Polska Potwór Pozory Pozycja społeczna Praca Prawda Prometeusz Przemiana Przemoc Przyjaźń Przywódca Ptak Pustynia Pycha Realista Religia Rewolucja Robak Rodzina Rośliny Rosja Rozczarowanie Rozkosz Rozpacz Rozstanie Rozum Ruiny Rycerz Śmiech Śmierć Śmierć bohaterska Świątynia Światło Święty Salon Samotnik Samotność Sen Serce Siła Sława Słońce Słowo Sługa Służalczość Smutek Spotkanie Spowiedź Starość Strach Syn Szaleństwo Szatan Szczęście Szkoła Szlachcic Tajemnica Taniec Tchórzostwo Tęsknota Tłum Trucizna Twórczość Ucieczka Upadek Urzędnik Vanitas Wąż Walka Wampir Wdowa Wiara Wiatr Więzień Wiedza Wierzenia Wizja Władza Wojna Wolność Wróg Wzrok Żona Życie jako wędrówka Życie snem Żywioły Zabobony Zamek Zazdrość Zbrodnia Zdrada Zdrowie Zemsta Ziarno Ziemia Zima Zło Zwierzę Zwierzęta Zwycięstwo

O autorze

Tadeusz Miciński
fot. Stanisław Ignacy Witkiewicz (1885–1939), domena publiczna

Tadeusz Miciński

Ur.
9 listopada 1873 w Łodzi
Zm.
w lutym 1918 pod Czertykowem na Białorusi
Najważniejsze dzieła:
W mroku gwiazd, Kniaź Patiomkin, W mrokach złotego pałacu czyli Bazylissa Teofanu, Nietota. Księga tajemna Tatr, Xiądz Faust

Prozaik, poeta, dramaturg, publicysta; zafascynowany gnozą, mistycyzmem, towianizmem, głosił idee panslawistyczne i mesjanistyczne. Urodził się w rodzinie inteligenckiej w Łodzi, ukończył szkołę średnią w Warszawie, następnie studiował w Krakowie (UJ, literatura polska, historia) oraz w Berlinie i Lipsku (filozofia i psychologia). Był członkiem radykalnych ugrupowań studenckich; pracował jako nauczyciel domowy. W 1896 r. debiutował poematem ,,Łazarze" i otrzymał drugą nagrodę krakowskiego ,,Czasu" za opowiadanie Nauczycielka (1896). Podczas studiów zagranicznych zaprzyjaźnił się ze Stanisławem Przybyszewskim i Wincentym Lutosławskim, filozofem i mesjanistą, propagatorem abstynencji, wówczas wykładającym w Hiszpanii; tam też ożenił się (1897) z Marią Dobrowolską, pochodzącą z zamożnego ziemiaństwa, co zabezpieczyło jego byt materialny i pozwoliło poświęcić się pracy intelektualnej i twórczej. Po powrocie do kraju osiadł w Krakowie, często przebywał też w Zakopanem, gdzie przyjaźnił się ze Stanisławem Witkiewiczem (ojcem), współpracował z krakowskim ,,Życiem". W 1902 r. wydał swój jedyny tom poezji W mroku gwiazd, później pisał jedynie poematy, często wplecione w większe całości. W 1906 r. opublikował tom artykułów Do źródeł duszy polskiej oraz dramat Kniaź Patiomkin, a w 1909 r. ukazał się kolejny dramat historyczny, tym razem z dziejów Cesarstwa Bizantyńskiego, W mrokach złotego pałacu (...). Następnie związał się z Warszawą. Wydał dwie ważne powieści Nietotę (1910) i Xiędza Fausta (1913), do których krytyka odniosła się z pełnym zastrzeżeń dystansem. Publikował m.in. w ,,Tygodniku Ilustrowanym", a w 1914 r., podczas wybuchu konfliktu bałkańskiego wyjechał do Sofii jako korespondent tygodnika "Świat". W latach 1915--1918 przebywał w Rosji, w Moskwie współpracował z czasopismami ("Gazeta Polska", "Russkoje słowo", "Russkije wiedomosti") oraz kołem literacko-artystycznym przy Domu Polskim, był oficerem oświatowym w korpusie polskim Józefa Dowbora-Muśnickiego. W drodze powrotnej korpusu do kraju, Miciński zginął w przypadkowym starciu czy napadzie, zabity przez chłopów lub żołnierzy Gwardii Czerwonej; dokładna data śmierci nie jest znana. Z pozostałych rękopisów wydano pośmiertnie m.in. dramat Termopile, powieści Wita, Mene-Mene-Thekel-Upharisim oraz poemat Niedokonany.
Będąc twórcą Młodej Polski, Miciński kształtuje odrębny styl, oparty na odrębnym również światopoglądzie. Przedstawiał wizję świata jako pola walki dobra ze złem (manicheizm), opowiadając się zarazem za moralnym obowiązkiem doskonalenia siebie, własnego narodu i świata (realizacja idei wolności). Jego symbolizm przechyla się niekiedy w kierunku surrealizmu, jego twórczość dramatyczna, określana jako ekspresjonistyczna, wykracza w kierunku misteriów filozoficznych; operując poetyką snu, strumienia świadomości, Miciński nie wahał się przeplatać te wysokie tony mistyczne analizą społeczną i groteską. Zafascynowany nim Witkacy czerpał wiele inspiracji artystycznych z twórczości Micińskiego, ponadto zadedykował mu Nienasycenie oraz sportretował w jednej z postaci z młodzieńczej powieści 622 upadki Bunga.

Patrzmy na góry odwrotnym, tj. pomniejszającym końcem lornetki; tonąc i zachlipując się w polskim przemierzłym...

Tadeusz Miciński, Nietota
Rycz burzo! wichrze, potargaj te sznury,
w których mię dławi nędzny karzeł — ziemia —
i rzuć...

Tadeusz Miciński, Rycz burzo!...

Wieszczka Mara idzie ścieżyną tam, gdzie przemknęli wędrowcy — i rozmyśla, żeby się to jej tak...

Tadeusz Miciński, Nietota
  • NIP: 952-187-70-87
  • KRS: 0000070056
  • REGON: 017423865
  • Numer konta: 75 1090 2851 0000 0001 4324 3317
Wolne Lektury to projekt prowadzony przez fundację Wolne Lektury.
MKiDN
Strona biblioteki Wolne Lektury powstała dzięki dofinansowaniu ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.