Wanda Ewa Brzeska

Zm.

ok. 1950 r.

Najważniejsze dzieła:

Niech nam się zdaje (1958), Szyby ze starych sztychów (1947), W Wielkim Tygodniu (1947), Obraz syna małego przywołaj (1947), To było dobre miejsce (1947)

Poetka żydowskiego pochodzenia, pierwotne nazywała się Sabina Raciążkówna. Jako jedna z pierwszych poetek publikowała swoje wiersze w Naszym Przeglądzie (od 1926) obok takich twórców jak Paulina Appenszlakowa, Mieczysław Braun, Sulamit Szapiro i Ewa Wittenberżanka. Wydała dwa tomiki wierszy (Chińska akwarela, Warszawa 1930, wyd. F. Hoesick oraz Spadające gwiazdy, Płock 1927) a także Podróże Guliwera: opr. dla młodzieży we wspólnym przekładzie z N. Ostrowską (Warszawa 1933, ,,Nowe Wydawnictwo").

Po wojnie już jako Wanda Ewa Brzeska wydała zbiór wierszy pt. Garść ziemi (Wałbrzych 1947, Spółdzielnia Wydawnicza ,,Wałbrzych"). Jeden z jej wierszy ukazał się w piśmie Wieś (nr 7) z 16 lutego 1947 r. Cztery weszły do antologii Pieśń ujdzie cało. Antologia wierszy o Żydach pod okupacją niemiecką pod red. Michała M. Borwicza (Centralna Żydowska Komisja Historyczna w Polsce, 1947). Wydała też trzy wierszowane książeczki dla dzieci: Egzotyczne zwierzęta (Łódź 1948), Cztery pory roku: zima (Łódź 1948) i Nasze dzikie zwierzęta (Łódź 1948).

Jej wiersze były drukowane w antologiach poezji, w tym Pieśń ujdzie cało. Antologia wierszy o Żydach pod okupacją niemiecką pod red. Michała M. Borwicza (Centralna Żydowska Komisja Historyczna w Polsce, 1947) i Tango łez śpiewajcie muzy. Poetyckie dokumenty Holokaustu w opracowaniu Bożeny Keff (Żydowski Instytut Historyczny im. Emanuela Ringelbluma, Warszawa 2012).