Jakież to miłe zajęcie, szperanie po zżółkłych szpargałach. Nie znam bardziej filozoficznej zabawy niż to...
Tak więc, na samym wstępie, w najuroczystszych murach, zabrzmiało mi echo piosenki. Ale potem słyszałem...
![[Dziś w naszego spotkania rocznicę...]](/media/book/cover_clean/laka-trzy-roze-dzis-w-naszego-spotkania-rocznice_p5t9TV4.jpg)
![[Ponad zakres śnieżycy, ponad wicher i zamieć...]](/media/book/cover_clean/laka-trzy-roze-ponad-zakres-sniezycy_u9WwJn2.jpg)
Wspomnienia są funkcją pamięci, osobistym zmaganiem z władzą czasu nad człowiekiem, z przemijaniem. Dzięki wspomnieniom budujemy własną tożsamość, a także tworzymy prywatną wizję historii, którą możemy następnie przekazać jako swoiste dziedzictwo. Z drugiej strony wspomnienia są pożywką całkowicie w nich zanurzonej melancholii. Wspólne wspomnienia są też ważnym tworzywem więzów nazywanych miłością (np. Gustaw z Dziadów jest całkowicie pochłonięty wspominaniem chwil spędzonych z ukochaną).
