— Byłem dawniej szczęśliwy — mówił sobie, cierpiąc — trzeba pamiętać o tym i pocieszać się w smutku...
— Wszystko się skończyć musi — powiedziały sobie wszystkie sztuki bielizny, której nie mogę nazwać. — Cóż robić...
— Nieprawda, nieprawda! Piosenka źle się kończy. Nic nie gaśnie, nic nie ginie na tym świecie...
Mędrzec winien rzec sobie: „Niczym jestem w tym niczym, jakim jest oto stworzenie wszelkie. Chcieć...
Powiadasz, że matka pragnie, bym się wziął do życia czynnego? Roześmiałem się z tego. Czyż...
Nieszczęście ma postać rozmaitą. Wielokształtna jest marność tej ziemi. Na wzór tęczy, rozpostarta ponad rozległym...
Rozpoznano wówczas obecność Śmierci Szkarłatnej. Przyszła jak złodziej nocny. I wszyscy biesiadnicy — jeden po drugim...
Motyw vanitas ma swe źródła w biblijnej księdze Koheleta, który pisał: „marność nad marnościami i wszystko marność”. Oznacza to, że wszystko przeminie, świat nie jest wieczny. Do motywu tego nawiązywał Mikołaj Sęp Szarzyński w swoich sonetach, np. pisząc o marności człowieka, który ginie jak cień w Sonecie II, Na one słowa Jopowe.
