Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 453 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
A Grajtas jeszcze przywdział smoka postać,
I jak Didalis w powietrze się wznosił.
Żółtą miał...
Józef Ignacy Kraszewski
Anafielas. Pieśń I. Witolorauda
Potém znów Krewe podniósł głos do ludu,
I długo mówił, i mówił ze łzami,
I...
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
Jakimże prawem chciałbym zerwać to zamęście,
I, sam nieszczęśnik, wszystkich mam zaburzać szczęście?»
Wpadł w...
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
Bo samobójstwo jak każda rozpusta
Jest wymyślną; on w głowy szalonym zawrocie
Czuł niewymowny pociąg...
Wergiliusz
Eneida
Wtedy strwożona losy Dydo nieszczęśnica
Chce śmierci; już jej lazur niebiosów niemiły.
By zamiar pełniąc...
Wergiliusz
Eneida
Dydo, drżąca i złymi zdziczała zamiary,
Krwawymi oczy błądząc, z plamami znaczonem,
Drżącym licem i...
Wergiliusz
Eneida
Rzekła, łoże całuje: «Bez pomsty więc ginę…
Lecz gińmy! Tak, tak, błogo iść w Cieniów...
Wergiliusz
Eneida
Gdy królowa ujrzała, że ku murom wrogi
Prą i na dachy miecą zarzewie pożogi,
Rutulów...
Motyw: Samobójstwo
Samobójstwo, będąc rodzajem śmierci z wyboru, jest w kulturze ukształtowanej przez chrześcijaństwo traktowane jako naruszenie porządku natury, poważny grzech oraz tchórzostwo (uchylenie się przed stawieniem czoła losowi — por. dylematy Hamleta). Z tego powodu samobójcom odmawiano religijnego pogrzebu; stawali się oni — po śmierci — wyrzutkami społeczeństwa. Jednakże, jak wiadomo w innych kulturach (choćby w starożytnym Rzymie, czy w Japonii) w pewnych okolicznościach był to rodzaj śmierci honorowej i godnej, wymagającej przy tym pewnej siły charakteru i odwagi (por. choćby przykład śmierci Petroniusza w Quo vadis). Swoisty urok miało samobójstwo dla romantyków i w tym okresie było otoczone aurą melancholijnego piękna.