Wacław Berent
Ozimina
Patrzała uważnie, jak kończył papierosa, jak ćmił na pół schowanego w kułak, jak wreszcie niechlujnym...
Patrzała uważnie, jak kończył papierosa, jak ćmił na pół schowanego w kułak, jak wreszcie niechlujnym...
Miasto wydało mi się głuche i martwe. W pierwszą noc tu spędzoną widziałem i czułem...
Dzikość i pierwotność krajobrazu nadawała jeszcze bardziej fantastycznie nieprawdopodobny charakter naszej wyprawie. Tu przyroda nie...
Koło Wiłujska krajobraz staje się rozpaczliwy, jakby na wieki ślepy; przejechaliśmy około domu, w którym...
Posuwaliśmy się niezmiernie wolno. Noc zapadła, a my jechaliśmy wciąż głuchym lasem. Wreszcie na jakiejś...
Miała ze sobą poradniki lekarskie, a jej wuj, doktor Gałęzowski, przysłał do Narymu sporą paczkę...
Po kilku dniach, w których gęsty, biały szron okrywał ziemię aż do południa, przyprószał tajgę...
Co do wojniszki, to opowiadał później, że powstała ona bardzo dawno, wtedy gdy rosyjscy ludzie...
Zbrodnicze władze syberyjskie śledziły bacznie, żeby żaden list opisujący istotny stan rzeczy nie dostał się...
To miejsce fantazmatyczne, związane z rosyjską i polską martyrologią oraz autoportretem Polaków; znaleźć się tu mogą bardzo ciekawe i bardzo rozmaite fragmenty, ponieważ w naszej fantazmatyce Syberia obejmuje znacznie większy od geograficznego obszar. Występuje w Ustępie w III cz. Dziadów Mickiewicza, w Anhellim Słowackiego, wielu tekstach pozytywistycznych (ważna jest tu również postać zesłańca rozumiana jako typ bohatera), a następnie powraca po II wojnie światowej, choćby w najsłynniejszych utworach Gustawa Herlinga-Grudzińskiego.