Darek FoksWiersze o fryzjerachWiersz do antologii
„Księgarnia Państwowego
Instytutu Wydawniczego
przy ulicy Foksal w Warszawie
we współczesnej poezji polskiej”
1„Chodź, Lolitko”, szepcze
czule, szarpiąc
paczkę z plutonem
Lolitek, bo człowiek
5o wyglądzie właściciela
większej ilości ogródków
strasznie potrzebuje jednej
na jutro. „Mogą być dwie”.
Jezu, żeby ten, który wnosi
10paczki z Lolitkami
z ulicy, wniósł tu jeszcze
łóżko z ciepłą pościelą,
i żebym się w nim położył
i żeby ona usiadła w nogach,
15w szlafroku, i żeby powiedziała
tym samym szeptem: „Skłamałam,
mówiąc: Pan Puzyna chyba
wyniósł wszystkie. Skłamałam,
a ty wyszedłeś stąd bez Kamyków”.
20I żebym zasnął, zapominając
o egzemplarzu, którego nie zdążył
wynieść, i który już od lat
stoi tam, za mną, pośród czegoś,
o co nigdy bym nie zapytał.
25I żeby Mogą Być Dwie
choć raz zapomniał reszty.