- Duch: 1
- Mądrość: 1
- Miłość: 1
Antoni LangeSonety wedyckieV. Manas[1](Duch ludzki)
1Owo z tych pieśni, co głuszą lamenty,
Wróżąc, że znikną mięsożerne twory;
Z mąk, w których wiarą w przyszłe świty chory,
Ginie męczennik na krzyżu rozpięty:
5Nieurodzonych wieków dech (zaklęty
W miłością lężne
[2], błędne meteory)
Mędrzec w swej duszy wchłania czujne pory
I słyszy jeźdźców przyszłości tętenty.
10I nieujętą mocą jej owładnie,
Wówczas żelazne prawa jej okiełza:
Krew rzezi bratnich — żar słońca osuszy,
I w samolubnej dotąd ludzkiej duszy
Miłość drgnie żywa, a nie krew i nie łza.