- Duch: 1
- Dusza: 1
- Natura: 1
Antoni LangeSonety wedyckie[1]I. Rupa[2](Stan kamienny)
1
DuchDuch nasz dziecięcy — prawi mędrzec boży —
W jutrznianych
[3] wieków zamgławne przedednie
Trwał połączony w niepodzielną jednię
Z nieświadomością żywiołowych zworzy
[4].
5I, gdy mu padał w źrenice blask zorzy,
On stał jak martwe, niebytu sąsiednie,
Głazu urwisko i roił bezwiednie,
Że jego własne oko promień tworzy.
10Pozostawając, nie znał tej granicy,
Która obrazy jego duszy sennej
Od ram natury dzieli wiecznym działem,
Lecz jednym duchem czuł się z nią i ciałem —
I był sam sobie obcy, bezimienny.