Poczytalnia

czytaj online

Pobieranie e-booka

Wybierz wersję dla siebie:

.pdf

Jeśli planujesz wydruk albo lekturę na urządzeniu mobilnym bez dodatkowych aplikacji.

.pdf

.epub

Uniwersalny format e-booków, obsługiwany przez większość czytników sprzętowych i aplikacji na urządzenia mobilne.

.epub

.mobi

Natywny format dla czytnika Amazon Kindle.

.mobi

Poczytalnia — zbiór wierszy wydany nakładem wydawnictwa Lampa i Iskra Boża w 2000 roku. Tytuł łączy ze sobą wyrazy „poczekalnia”, „poczytalność” i „czytać”, a z uwagi na ich nieprzystawalność połączenie to sprawia wrażenie niestabilnego. Jest to zgodne z autorską strategią, którą Joanna Mueller diagnozowała w następujący sposób: „poeta wywraca na nice starożytną zasadę mimezis — słowa nie naśladują już rzeczy, one same są przez rzeczy nieudolnie kopiowane”. Sam autor ujął to jeszcze prościej we wstępie do czasopisma „Meble”, nr 7/2002: „rzeczywistość tekstu jest autonomiczna od rzeczywistości prawdziwego świata, a w najlepszym przypadku jest jej pierwowzorem”. Poetyckim sposobem na wyrażenie tej samej intuicji jest z kolei wiersz obroty jałowe.

Tomik podzielony jest na dwie części: „długie” oraz „krótkie” — i jak się łatwo domyślić, przynależność wiersza do jednej z nich w żaden sposób nie zależy od jego treści.

Ta książka jest dostępna dla tysięcy dzieciaków dzięki darowiznom od osób takich jak Ty!

Dorzuć się!

O autorze

Jarosław Lipszyc

Ur.: 1975 r. w Polska

Najważniejsze dzieła:: bólion w kostce (1997), Poczytalnia (2000), Mnemotechniki (2008)

Poeta, współautor manifestu neolingwistycznego (grudzień 2002), w 8 numerze „Mebli” ogłosił był śmierć neolingwizmu (styczeń 2005). Działacz na rzecz wolnego dostępu do dóbr kultury oraz nowoczesnych form edukacji, prezes Fundacji Nowoczesna Polska. Pracował jako dziennikarz, założył pismo „Meble”, w latach 2002-2006 był liderem zespołu „Usta” i autorem tekstów śpiewanych przez zespół piosenek.

Jako poeta testuje granice wytrzymałości języka, niejednokrotnie operując metaforami kojarzącymi ze sobą słowa bardziej ze względu na brzmienie niż znaczenie, neologizmami usiłującymi ogarnąć więcej niż jedno znaczenie i przerzutniowym tokiem wiersza.

Ostatnia jak dotąd książka poetycka Lipszyca, Mnemotechniki (2008), to przykład poetyki remiksu: wiersze zostały sklejone z fraz zaczerpniętych z artykułów z Wikipedii. Kilka z nich autor tworzył ponadto publicznie, zmieniając akt pisania, z reguły uznawany za prywatny, w performance dziejący się na oczach widzów. W czasopiśmie „artPapier” 15/16 (2008) Paweł Lekszycki zrecenzował książkę stosując zbliżoną technikę: Zobacz tutaj