ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?

Maurice Maeterlinck, Wnętrze

Pobieranie e-booka

Wybierz wersję dla siebie:

.pdf

Jeśli planujesz wydruk albo lekturę na urządzeniu mobilnym bez dodatkowych aplikacji.

.epub

Uniwersalny format e-booków, obsługiwany przez większość czytników sprzętowych i aplikacji na urządzenia mobilne.

.mobi

Natywny format dla czytnika Amazon Kindle.

W prowincjonalnej miejscowości młoda dziewczyna popełnia samobójstwo, czego pierwszymi świadkami są starzec i nieznajomy przybysz. Podczas gdy ciałem nieszczęśnicy zajmują się zebrani mieszkańcy, ci dwaj razem postanawiają powiadomić o tragedii jej rodzinę.

Zdarzenia przedstawione w sztuce Maurice'a Maeterlincka to jedynie tło, pretekst do przedstawienia rozterki pełnych niemocy i niezdecydowania bohaterów. Litość i empatia mieszają się w nich z lękiem przed koniecznością przyniesienia złych wieści najbliższym zmarłej. Maeterlinck czyni z pustych deliberacji główną siłę ukierunkowującą przebieg całej sztuki. Jest to powszechny motyw w dziełach belgijskiego symbolisty.

Wnętrze, wraz z Alladine i Palomidesem oraz Śmiercią Tintagilles'a wchodzi w skład tryptyku zatytułowanego Trzy małe dramaty dla teatru lalek.

Ta książka jest dostępna dla tysięcy dzieciaków dzięki darowiznom od osób takich jak Ty!

Dorzuć się!

O autorze

Maurice Maeterlinck
Fot. Gerschel, domena publiczna, Wikimedia Commons

Maurice Maeterlinck

Ur.
29 sierpnia 1862 w Gandawa
Zm.
6 maja 1949 w Nicea
Najważniejsze dzieła:
Intruz (1890), Ślepcy (1890), Peleas i Melisanda (1892), Życie pszczół (1901), Błękitny ptak (1908), Życie termitów (1926)

Belgijski dramaturg, eseista, poeta, piszący w języku francuskim. Debiutował tomikiem symbolistycznej poezji Serres chaudes (1889), napisanej białym wierszem. Znany jest przede wszystkim jako twórca dramatu symbolistycznego, który zapoczątkował utworem Księżniczka Malena (1889). Jego wczesne, naznaczone pesymizmem sztuki odznaczają się tajemniczą, nastrojową atmosferą, bohaterowie są bierni, bezradni wobec sił losu. W oszczędnych, pełnych urwanych myśli i niedopowiedzeń, dialogach najważniejsze jest to, co nie zostaje wypowiedziane. Popularnością cieszyła się również seria esejów filozoficzno-przyrodniczych Maeterlincka, szczególnie Życie pszczół (1901), w którym ukazuje wiele analogii pomiędzy życiem pszczół i życiem ludzi. Otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury za rok 1911 za ,,wielostronną działalność literacką, w szczególności za utwory dramatyczne, wyróżniające się bogactwem wyobraźni i poetycką fantazją".