Samobójstwo

Ur.

29 września 1922 w Łódź

Zm.

1 stycznia 2008 w Haarlem

Najważniejsze dzieła:

Nie płacz kiedy odjadę (2005)

Poetka, autorka tekstów piosenek i scenariuszy telewizyjnych, dziennikarka, tłumaczka.

Autorka wielu tekstów piosenek, które stały się przebojami, do najbardziej znanych należą Nie płacz kiedy odjadę (piosenka napisana dla włoskiego piosenkarza Marino Mariniego podczas jego pobytu w Polsce) i Gdzie są chłopcy z tamtych lat (tłumaczenie piosenki Peta Seegera Where Have All the Flowers Gone) z repertuaru Sławy Przybylskiej, a także Nie mów nic, Doliny w kwiatach, Ballada o Suliko czy Róża była czerwona. Była członkinią Związku Polskich Autorów i Kompozytorów.

Pochodziła z zasymilowanej żydowskiej rodziny, jej ojciec Zygmunt Kahan był społecznikiem, piłsudczykiem, matka Paulina (z domu Żytnicka) pochodziła z zamożnej rodziny właścicieli fabryki koronek z Kalisza. Absolwentka Institut d'études françaises de Touraine we Francji.

W czasie II wojny światowej przebywała w getcie warszawskim, z którego udało jej się wydostać na aryjską stronę w 1943. Została wówczas łączniczką wydziału prasowo-wydawniczego VI oddziału Sztabu Komendy Głównej Armii Krajowej, używała pseudonimu Elżbieta. W obawie przed szmalcownikami wyjechała do Austrii, a stamtąd ponownie, bojąc się rozpoznania, przedostała się do Szwajcarii.

Po wojnie wróciła do Polski. Od 1950 pracowała jako dziennikarka. W latach 1960–1988 była członkinią Redakcji Programów Rozrywkowych TVP. W latach 80. prowadziła autorski program telewizyjny Zza wachlarza pani Wandy. Po przejściu na emeryturę wyjechała do Holandii.