ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?
Ludzie skorzy do słowa,
cóż ta ludziom obmowa,
cóż im kogo na gębie mleć?
A...
Stanisław Wyspiański
Klątwa
Że Kaśka, co swarzyła na mnie
przed księdzem, względem tego chrztu,
wygębowała…
MŁODA
Może! Słusznie...
Stanisław Wyspiański
Klątwa
Prawda i to, że pismo czyta
kto inszy prawie; ja nie uczna;
zna zaś Jędrek...
Stanisław Wyspiański
Klątwa
Serce się w trwodze zlękłe zrywa,
dzieci i ona tobie miła.
KSIĄDZ
W kochaniu, w...
Stanisław Wyspiański
Klątwa
Ostańcie…
MŁODA
Kaśka! tyś mnie przeklena,
teraz ty idziesz precz — —?
DZIEWKA
Niech ta, — cóż.
MŁODA...
Motyw: Słowo
Jest słowo stwórcze — to, które było na początku według Ewangelii Jana oraz słowo poetyckie — również tworzące światy. Poeci romantyczni chętnie odwoływali się do tej pierwotnej, ewangelicznej boskiej mocy słowa. Byli jednak i sceptycy, którzy, jak Hamlet w książkach widzieli tylko pustkę słów („Słowa, słowa, słowa”) nie docierających do istoty rzeczywistości. Słowo łączy się więc tematycznie z hasłami takimi jak stworzenie, twórczość, poeta, literat, książka. W romantyzmie trwała dyskusja nad etymologią nazwy Słowian; jedni uważali, że pochodzi ona od sławy, inni, że od słowa (pierwsza koncepcja podkreślała w ukształtowaniu słowiańskiej tożsamości rolę walecznych, bohaterskich czynów orężnych, druga — rolę poetów).