Selma Lagerlöf
Legenda starego dworu
Gdy znów je otworzyła, skarby zniknęły, a na ich miejscu ujrzała całkiem wyraźnie aniołka, siedzącego...
Gdy znów je otworzyła, skarby zniknęły, a na ich miejscu ujrzała całkiem wyraźnie aniołka, siedzącego...
Waldemar, klęcząc przy łóżku Stefci, targany szaloną rozpaczą, porywającą go w bezkresy, ściskał drobne ręce...
Na grobie stanął pomnik także z białego marmuru i tak piękny, że mógł ozdabiać słynne...
— Ty, coś się mną tak opiekowała, Salo, ty jesteś aniołem…
— Nie, ja jestem Polką — przerwała...
I zaprawdę, o duszo ma! Jakież by oczy, uśmiech twój ujrzawszy, we łzach nie zatonęły...
Co jest prawdą? — Schwarzert (Melanchton): Głosi się często swoją wiarę, kiedy się ją właśnie straciło...
Kiedy świat zaczął tonąć w grzechu, Bóg zabrał aniołów, żeby wspólnie z nimi naradzić się...
Za pomocą tego motywu zaznaczamy fragmenty, w których pojawia się postać anioła, istoty kojarzonej z dobrem i pokorą wobec Boga, stojącej na przeciwnym biegunie systemu moralności w stosunku do szatana (i pomniejszych diabłów). Istnieje jednak wiele utworów, w których pojawiają się osoby ,,przeanielone" (szczególnie w literaturze romantycznej, w której w ten sposób kreowane są najczęściej kobiety — przeciwieństwem będzie tu typ kobieta demoniczna). Motyw przydatny jest również do wskazywania rozmaitych wierzeń związanych z aniołami i przemyśleń na ich temat.