Ale to należy uwzględnić, jakimi zaletami obdarzoną duszę miał Sokrates: czy wystarczało mu to, że...
Można bez przymusu żyć w największym spokoju ducha, chociażby wszyscy krzyczeli, co się im zachce...
Stworzenia nierozumne otrzymały w udziale jedną duszę, a stworzenia rozumne jedną duszę rozumną. Podobnie i...
Będziesz też kiedy, duszo ma, dobra, prosta, jednolita, naga, widoczniejsza niż to ciało, które cię...
Te są swoiste cechy duszy rozumnej: samą siebie widzi, sama siebie rozkłada na części, robi...
Kula duszy zachowuje swą postać, gdy ani nie pożąda niczego poza sobą, ani się w...
Twa część duchowa i cała część ognista, ile jej tkwi w tobie, jakkolwiek z natury...
jeżeli oddalisz — powtarzam — od tej woli twej to, co z nią jest złączone na podstawie...
należy rozważać, jaką jest każda istota od jej poczęcia do chwili otrzymania duszy i od...
A czują nie wszyscy. Są serca tak materialne, że pojmują uczucie dopiero wówczas, gdy...
W tradycji neoplatońskiej i chrześcijańskiej dusza miała być częścią niematerialną, składającą się, obok ciała, na całość osoby. Motywem tym zaznaczamy wypowiedzi określające, czym jest dusza, jaka jest sfera oraz zakres jej istnienia i działania, jakie są ,,prawa duszy". W romantyzmie są to np. prawa przeciwstawne tym organizującym ziemski, materialny porządek społeczny: pojawia się tu koncepcja siostrzanych dusz, nie mogących połączyć się na tym świecie węzłem małżeńskim, ale nieuchronną mocą przeznaczenia mających się połączyć w zaświatach (odwołuje się do niej Gustaw w Dziadach Mickiewicza). Synonimem duszy bywa serce.
