Wacław Berent
Ozimina
Za pochodem obcych pielgrzymów czyniła się tymczasem procesja coraz liczniejsza. Wszakże więcej od ich niezrozumiałych...
Za pochodem obcych pielgrzymów czyniła się tymczasem procesja coraz liczniejsza. Wszakże więcej od ich niezrozumiałych...
Żyjemy w dniach tak gigantycznych przewrotów, jesteśmy tak stępiali na „sensacje” dziejowe, iż wypadki najbardziej...
Stał się nowy, niepojęty cud.
Śmierć.
I to śmierć dziwna, fantastyczna, bezprawa i bezcelowo okrutna...
Nic snadź nie nuży tak bardzo jak widok zwycięzcy, który wciąż zwycięża — przez dwieście lat...
Unicestwiciele świata. — Nie wiedzie się mu, więc w końcu wybucha oburzeniem: bodaj sczezł świat cały...
Och, gdzież na świecie działy się większe szaleństwa, niźli pośród litościwych? I cóż stworzyło więcej...
Nawet tutaj jeszcze, gdzie nasza ludzkość dobrowolnie chce się upokorzyć, próżność wyrządza nam psotę, że...
Rzadko która apokalipsa — a jest ich wiele (między innymi cały twór Dostojewskiego) — zrobiła na mnie...
Każdy w Rzymie był sobą tylko zajęty. Wielkie bogactwa, które po wojnach szczęśliwych spadły na...
Za to w Legendzie zadźwięczał już bardzo doniośle odgłos nauki o trzech epokach — i to...
Istnieją liczne wyobrażenia apokaliptyczne, przewidywania dotyczące tego, w jaki sposób będzie wyglądał finał naszej egzystencji na ziemi (od Objawienia św. Jana do wiersza Miłosza W dniu końca świata). Związane są z tym niekiedy pouczenia moralne, wezwania do nawrócenia i poprawy postępowania. Roztaczający taką wizję, formułuje często jednocześnie poglądy na temat kondycji ludzkiej i przeznaczenia, oceny historii itp. Niekiedy świat jest opisywany jako pozostający już teraz w agonalnym stanie — obie wielkie rewolucje europejskie (francuska i rosyjska) oraz Wiosna Ludów były określane jako nieomylny początek końca świata.