Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 453 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Motyw: Łzy

Epika

powieść psychologiczna Starożytność Renesans Oświecenie Romantyzm Pozytywizm Modernizm Dwudziestolecie międzywojenne Współczesność Aforyzm Hans Christian Andersen Pietro Aretino François-Marie Arouet (Voltaire / Wolter) Autorka nieznana Autor nieznany Bajka Honoré de Balzac Baśń Wacław Berent Marie Beyle (Stendhal) Bjørnstjerne Bjørnson Giovanni Boccaccio Charlotte Brontë Stanisław Brzozowski George Gordon Byron Joseph Conrad Ignacy Dąbrowski Alfred de Musset Dialog Charles Dickens Tadeusz Dołęga-Mostowicz Antonina Domańska Arthur Conan Doyle Epos Esej Antoine de Saint Exupéry Felieton André Gide Johann Wolfgang von Goethe Wiktor Gomulicki Jacob i Wilhelm Grimm Paul Heyse Klementyna z Tańskich Hoffmanowa Homer Alter Kacyzne Eleonora Kalkowska Maria Konopnicka Janusz Korczak Ignacy Krasicki Zygmunt Krasiński Józef Ignacy Kraszewski Selma Lagerlöf Legenda Bolesław Leśmian Kornel Makuszyński Gustav Meyrink Tadeusz Miciński Adam Mickiewicz Michel de Montaigne Edith Nesbit Friedrich Nietzsche Nowela Opowiadanie Eliza Orzeszkowa Pamiętnik Edgar Allan Poe Poemat Poemat dygresyjny Poemat heroikomiczny Poemat prozą Adelheid Popp Powiastka filozoficzna Powieść powieść dla dzieci i młodzieży Powieść epistolarna powieść historyczna powieść kryminalna powieść obyczajowa Powieść poetycka Marcel Proust Bolesław Prus Stanisław Przybyszewski Przypowieść François Rabelais Edward Redliński Władysław Stanisław Reymont Różne Rozprawa Satyra Henryk Sienkiewicz Juliusz Słowacki Noemi Szac-Wajnkranc William Makepeace Thackeray Traktat Sigrid Undset Zofia Urbanowska Otto Weininger Stefan Żeromski Jerzy Żuławski Gabriela Zapolska

Motyw: Łzy

Łzy można traktować jak szczególną kategorię antropologiczną: pojawia się w wielu utworach literackich, odróżniając się od płaczu czy rozpaczania. Łza zawsze jest obdarzona szczególnym znaczeniem i wielowiekową tradycją literacką. W Trenach Kochanowskiego pojawiają się ,,łzy Heraklitowe" (tu towarzyszą rozpaczy i żałobie), w twórczości romantyków łzy pełnią rolę oczyszczającą i znamionują swoistą postawę wobec egzystencji (tak np. w jednym ze znanych liryków lozańskich Mickiewicza, zaczynającym się od słów: ,,Polały się łzy me czyste, rzęsiste..."); leją łzy kochankowie utworów sentymentalnych i romantycznych (przełamując ramy obowiązującego kanonu zachowań przypisanego ich płci kulturowej), ale nie hamują ich też mistycy (Ignacy Loyola cenił sobie dar łez, jako otwierający zatwardziałe serce). Jako łzy ,,natury" (ziemi lub nieba) traktowana bywa rosa — Goplana w Balladynie Słowackiego mówi: ,,(...) cała / W mgłę się rozpłynę białą, i spadnę łzami / Na jaki polny kwiat, i z nim uwiędnę."