Seweryn Goszczyński
Król zamczyska
— Pierwszemu tobie tak się spowiadam. Z innymi ludźmi nie wdaję się w podobne rozmowy. Nigdy...
ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?
Epika
powieść psychologiczna
powieść grozy
Starożytność
Średniowiecze
Renesans
Barok
Oświecenie
Romantyzm
Pozytywizm
Modernizm
Dwudziestolecie międzywojenne
Współczesność
Aforyzm
Bajka
Baśń
Dialog
Dziennik
Esej
List
Nowela
Opowiadanie
Pamiętnik
Powieść
powieść dla dzieci i młodzieży
powieść dworna
powieść historyczna
powieść kryminalna
powieść obyczajowa
Praca naukowa
Przypowieść
Reportaż
Rozprawa
Rozprawa polityczna
Traktat
Seweryn Goszczyński
Król zamczyska
— O! gdybyś ty mógł przejrzeć mnie na chwilę, zobaczyłbyś, co to za przepaść smutku, a...
Seweryn Goszczyński
Król zamczyska
O nędzo czasów! — mówiłem do siebie. — I taki człowiek jest dla reszty świata niczym więcej...
Seweryn Goszczyński
Król zamczyska
Znał się na koniach i psach, strzelał celnie, jadł i pił o zakłady, śpiewał i...
Seweryn Goszczyński
Król zamczyska
— Winszuję panu nie rymu, ale sensu.
— Pan go dostrzegłeś? — zapytał Machnicki.
— Bez trudu.
— Ale tego...
Seweryn Goszczyński
Król zamczyska
— Trzeba ci wiedzieć, że i ja byłem kiedyś człowiekiem jak wszyscy ludzie: mężem, ojcem, sąsiadem...
Fryderyk Hebbel
Dzienniki
W jaki sposób może człowiek przez przykrości, doznane od bliźnich, dojść do pogardzania rodzaju ludzkiego...
Paul Heyse
Wesele na Capri
— Ja sam jestem temu winien. Mama myśli, że wszystkie Włoszki przez cały dzień stukają kastanietami...
E. T. A. Hoffmann
Narożne okno
— Ale jakże mam ci opisać głęboką pogardę, która mnie uderzyła w tym momencie!? Okazało się...
Andrzej Kijowski
Listopadowy wieczór
„Kogo spotkałeś wtedy na ulicy strapionego lub kobietę łzami zalaną — pisze współczesny pamiętnikarz — był to...
Motyw: Pogarda
Motyw ten łączy się z innymi, takimi jak: duma, pozycja społeczna i in. Służy do wskazywania raczej opisów określonej postawy życiowej i jej konsekwencji niż krótkotrwałych stanów emocjonalnych. Postawa taka cechuje dość często bohaterów romantycznych. W III. akcie Kordiana czytamy: ,,Czegoś mi nie staje! Ludzi znać nie chcę, lecz niech się obeznam Z ziemią, piastunką ludzi!... O! ty ziemio! Byłażeś dla mnie piastunką troskliwą? po chwili ze wzgardą Niech się rojami podli ludzie plemią I niechaj plwają na matkę nieżywą, Nie będę z nimi! --- (...) O zmarli Polacy, Ja idę do was!...”
