Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 451 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Michel de Montaigne
Próby. Księga druga
Uważam, iż trzeba być oględnym w ocenianiu siebie i jednako sumiennym w dawaniu świadectwa, bez...
Michel de Montaigne
Próby. Księga trzecia
Powiadam tedy, iż każdego z nas nieboraków można usprawiedliwić, iż szacuje jako swoje to, co...
Mikołaj Rej
Żywot człowieka poczciwego
Abowiem co jest pan albo książę bez miłości poddanych swoich? Równie jako słup marmorowy piękny...
Mikołaj Rej
Żywot człowieka poczciwego
A czymże się ty, nędzna mucho, nadymać chcesz? A dla czegóż tę plugawą gębę podnosisz...
Mikołaj Rej
Żywot człowieka poczciwego
A na toż to masz łupić a szacować nędzne ludzi? A na toż się to...
William Shakespeare (Szekspir)
Koriolan
BRUTUS
William Shakespeare (Szekspir)
Koriolan
MENENIUSZ
Jakimiż to wadami upośledzony jest Marcjusz, których byście wy nie mieli pod dostatkiem?
BRUTUS...
William Shakespeare (Szekspir)
Troilus i Kresyda
William Shakespeare (Szekspir)
Troilus i Kresyda
Dumny sam się pożera. Duma jest jego własnym zwierciadłem, jego własną trąbą, jego własną kroniką...
Motyw: Pycha
Pycha — nadmierna czy nieuzasadniona duma — bywa często głównym elementem charakteryzującym np. posiadających władzę (tak zarówno Kochanowski, jak Mickiewicz i Kochanowski postrzegają cara Rosji). Jest przedstawiana jako postawa zgubna oraz nieuzasadniona, szczególnie wobec zmienności losu i fundamentalnej niepewności cechującej kondycję ludzką. Przeciwieństwem pychy jest pokora (pozytywnie wartościowana w chrześcijańskim systemie wartości), będąca rodzajem umiarkowania w podejściu do świata, do osobistego powodzenia człowieka oraz jego pozycji społecznej.