William Shakespeare (Szekspir)
Tymon Ateńczyk
Wielmożny panie, oto mój rachunek.
SŁUGA LUCJUSZA
A to mój.
SŁUGA HORTENSJUSZA
I mój, wielmożny...
Wielmożny panie, oto mój rachunek.
A to mój.
I mój, wielmożny...
— Da ci, synku, da! — odrzekła matka; ale nie mogła dłużej mówić, bo nagle z jej...
Jurand, wysunąwszy się z ramion Zbyszka, wyciągnął kosztur przed siebie na znak, że chce iść...
Na końcu gromady ciągnął wóz, na którym miano złożyć zwłoki.
Zbyszko, ujrzawszy Juranda, kazał postawić...
I to było uczucie najstraszniejsze, albowiem łączył się z nim żal, niepohamowany jak wicher, bezdenny...
Jagiełło przyjechał do Krakowa w ciężkiej rozpaczy. W pierwszej chwili oświadczył panom, że nie chce...
Próbowałem już i pić z nim w tej nadziei, że mu trunek dawny wigor powróci...
— Wołodyjowskiego spotkałem takoż w Częstochowie, gdzie oboje spoczynek umyślili, bo się tam po drodze ofiarowali...
Janczarowie, pobity przez piechotę polską dżamak i część rozproszonej już z samego początku bitwy jazdy...
Rozpacz jest stanem skrajnej utraty nadziei i poczucia sensu, momentem postawienia na krawędzi, wyczerpania wszelkich sił życiowych. Może wiązać się z żałobą, ostatecznym rozczarowaniem i niekiedy (jak np. w przypadku Wertera z powieści Goethego) prowadzić do samobójstwa.