W drogę i ty, sławo, stary orle wypchany w piekle, zdjęty z palu, kędy cię...
— Jakiż ogromny orzeł wzbił się nad miejscem, w którym ten człowiek zniknął! —
Witam cię...
— Zemsta za zhańbione popioły ojców moich — przeklęstwo nowym pokoleniom — ich wir mnie otacza — ale nie...
Niezbyt jeszcze dawno i tu, opodal, przed domostwem czcigodnego pentakontarka — pomnę jak dziś — któż nie...
Osiągnięcie sławy stanowi cel zarówno rycerzy, jak artystów. Jest to sposób na zdobycie ziemskiej nieśmiertelności: imię tego, kto osiągnął sławę oraz pamięć o nim przetrwać może długo po jego śmierci. W romantyzmie trwała dyskusja nad etymologią nazwy Słowian; jedni uważali, że pochodzi ona właśnie od sławy, inni, że od słowa.
