Władysław Bełza
Modlitwa polskiego dziewczęcia
Wiem ja, bo mi o tym
Mama powiadała:
Żem dziecię tej ziemi,
Żem jest Polka...
ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?
Twórczość Modernizm
powieść psychologiczna
powieść fantastyczna
Pozytywizm
Dwudziestolecie międzywojenne
Aforyzm
Artykuł
Ballada
Baśń
Dramat
Dramat poetycki
Dramat współczesny
Epika
Esej
Felieton
Hymn
Komedia
Liryka
Odczyt
Opowiadanie
Pamiętnik
Poemat prozą
Poradnik
Powieść
powieść dla dzieci i młodzieży
powieść kryminalna
powieść obyczajowa
Praca naukowa
Reportaż podróżniczy
Rozprawa
Tragedia
Traktat
Wiersz
Władysław Bełza
Polska mowa
Nie tylko kraj ten, w którym żyjecie,
Ojczyzną waszą się zowie:
Bo jest i druga...
Władysław Bełza
Polska mowa
Więc czcij to słowo, co się u świata
Okryło zasług wawrzynem!
Bo kto nim gardzi...
Wacław Berent
Ozimina
— Jaśnie pan każe?
— Niczego nie każe. Chcesz, nalej. Tylko mnie nie rozpytuj o swe „wódeczki...
Wacław Berent
Próchno
Aa! — ziewnął po raz drugi. — W ogóle jestem smutny; dość powiedzieć, że chcę pisać dramat...
Wacław Berent
Próchno
— Wiesz — przerwał Jelsky milczenie — stosuję formę do przedmiotu i piszę o Yvecie w stylu décadence...
Wacław Berent
Próchno
„Zapomnij o samym sobie i o wszelkiej ku temu przyczynie!”
Nie pochodnią, błyskawicą jasną były...
Tadeusz Boy-Żeleński
Słowa cienkie i grube
I zadumałem się nad straszliwym zużyciem słów w epoce, w której żyjemy. To zaczyna być...
Tadeusz Boy-Żeleński
Słowa cienkie i grube
Grube słowa — jak się okazało — nie były naroślą, ale były jakimś chemicznym połączeniem, mistycznym naczyniem...
Tadeusz Boy-Żeleński
Słowa cienkie i grube
…czym właściwie jest słowo? I przyszła mi do głowy teoria, która tłumaczyłaby wszystko: słowo jest...
Motyw: Słowo
Jest słowo stwórcze — to, które było na początku według Ewangelii Jana oraz słowo poetyckie — również tworzące światy. Poeci romantyczni chętnie odwoływali się do tej pierwotnej, ewangelicznej boskiej mocy słowa. Byli jednak i sceptycy, którzy, jak Hamlet w książkach widzieli tylko pustkę słów („Słowa, słowa, słowa”) nie docierających do istoty rzeczywistości. Słowo łączy się więc tematycznie z hasłami takimi jak stworzenie, twórczość, poeta, literat, książka. W romantyzmie trwała dyskusja nad etymologią nazwy Słowian; jedni uważali, że pochodzi ona od sławy, inni, że od słowa (pierwsza koncepcja podkreślała w ukształtowaniu słowiańskiej tożsamości rolę walecznych, bohaterskich czynów orężnych, druga — rolę poetów).
