Henryk Sienkiewicz
Krzyżacy, tom drugi
A tymczasem pachołkowie konni przy bramie trzymający juczne konie, gotowi już do drogi, poczęli śpiewać...
ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?
Twórczość
powieść psychologiczna
Starożytność
Średniowiecze
Renesans
Barok
Oświecenie
Romantyzm
Pozytywizm
Modernizm
Dwudziestolecie międzywojenne
Współczesność
Aforyzm
Bajka
Ballada
Baśń
Dialog
Dramat
Dramat romantyczny
Dramat szekspirowski
Epika
Epos
Esej
Hymn
Komedia
Legenda
Liryka
List
nie dotyczy
Opowiadanie
Pamiętnik
Pieśń
Poemat
Poemat alegoryczny
Poemat dygresyjny
Poemat prozą
Powiastka filozoficzna
Powieść
powieść dla dzieci i młodzieży
powieść dworna
powieść historyczna
powieść obyczajowa
Powieść poetycka
powieść przygodowa
Przypowieść
Reportaż
Reportaż podróżniczy
Rozprawa
Tragedia
Traktat
Wiersz
Henryk Sienkiewicz
Krzyżacy, tom drugi
Tymczasem powiew przyniósł wyraźnie okrzyk, który powtarzali wszyscy chórem: „Tandaradei! Tandaradei!” — i wraz Czech usłyszał...
Henryk Sienkiewicz
Krzyżacy, tom drugi
Rozrzewnił się też i roztkliwił, opowiadając mu o śmierci Danusi, i podzielił się z nim...
Henryk Sienkiewicz
Krzyżacy, tom pierwszy
Jedna bieda z drugą biedąNa rozstaju w taniec idą…Hoc! hoc! hoc!Na cóż...
Henryk Sienkiewicz
Krzyżacy, tom pierwszy
— Wam zawsze wesołość i śpiewanie w głowie — zauważył Maćko.
— Ba, a cóż błogosławione dusze w...
Henryk Sienkiewicz
Ogniem i mieczem, tom pierwszy
To rzekłszy, zjechał ze wzgórza, a za nim ruszyli mołojcy. Wkrótce okryły ich tuman i...
Henryk Sienkiewicz
Ogniem i mieczem, tom pierwszy
Przeraźliwy głos piszczałek tatarskich i bębenków mieszał się z ryczeniem bydła i z łagodniejszymi głosami...
Henryk Sienkiewicz
Ogniem i mieczem, tom pierwszy
Na majdanie też poczęto zaraz powtarzać: „Tuhaj-bej rozserdywsia! Rozserdywsia! — wołały żałośnie tłumy. — Rozserdywsia! Rozserdywsia!” — a...
Henryk Sienkiewicz
Ogniem i mieczem, tom pierwszy
Pułki rozwinęły się swobodnie. „Dowbysze” i teorbaniści wyjechali na czoło wojska; huknęły kotły, zadźwięczały litaury...
Henryk Sienkiewicz
Pan Wołodyjowski
Po wieczerzy przeszli do bawialnej izby. Tam panna Drohojowska, ujrzawszy wiszącą na ścianie lutnię, zdjęła...
Motyw: Śpiew
Hasłem tym zaznaczaliśmy fragmenty mówiące o śpiewie jako jednej z form sztuki, wywołującej szczególne wzruszenia, będącej połączeniem muzyki i słowa (często poezji), ale wskazywaliśmy też niektóre z miejsc w tekście, gdzie bohaterowie śpiewają. Są to miejsca znaczące, np. to, że w „Hamlecie” Ofelia śpiewa jest po części sygnałem jej obłędu, po części zaś sygnałem pewnej zmiany charakteru samego tekstu — dziewczyna na swój sposób dokonuje oceny moralnej bohaterów, pokazuje, że dokonała rozpoznania rzeczywistej sytuacji.
