Nikt się nie będzie dziwił, że to wszystko wyciągałem na światło; że to i owo...
Kazimierz zażądał koni i pojechał, odziany w wojłokowe buty, ogromną jak bocianie gniazdo czapkę i...
Od stóp do głów ubrany w czerń, która przydawała mu elegancji, co było nietypowe dla...
Ubrany był w eleganckie, hiszpańskie szaty z czarnego jedwabiu i wysokie buty z ostrogami, wykonane...
Księżniczka z pomocą dwóch Metysek nakrywała do stołu. Ubrana była w suknię w kolorze morskiego...
Zdawało… zdawało mi się — że ta bluzka… Cóż to za bluzka… Niechże Marynia się...
Gdzieniegdzie, lecz tylko u mężczyzn, ślad cywilizacji europejskiej: stary tużurek włożony na gołe ciało, lub...
Kuśnierstwem trudnili się Żydzi, ale tylko naprawiali stare kożuchy. Mianowicie przez lato skupowali stare kożuchy...
Dziecko, tak chłopiec, jak i dziewczyna, gdy zaczęło chodzić, nie nosiło żadnego innego okrycia prócz...
Znamy dokładnie suknie Izabeli Łęckiej, wiemy, co nosił Werter — jego stroje wykreowały modę, którą swego czasu naśladowali masowo nadwrażliwi romantyczni młodzieńcy skupieni na doznawaniu weltschmerzu. Pisarze ubierali bohaterów z dużą dokładnością i sądzimy, że nie jest to bez znaczenia. Reymont, który miał pewne doświadczenie krawieckie ubierał bohaterki zgodnie z obowiązującą modą lub ludowym obyczajem. Stroje Daisy z Wampira też są nieprzypadkowe. Pod hasłem strój (połączonym pewnym pokrewieństwem z przebraniem) zbieramy co celniejsze fragmenty literackie poświęcone ubiorom.
