Kazimierz Przerwa-Tetmajer
XIX wiekowi
Nie możem przestać istnieć — więc natężmy wolę
los zwalczyć i szczęśliwszą wyrwać mu z szpon...
Ty, która w czarne sny moje świetlanymi palcami wplatasz piękność więdniejących jesieni, blaski okwitłych przepychów...
Tak różnie bywa określany ów stan, którego wszyscy pragną, że warto zebrać wypowiedzi na temat szczęścia i przyjrzeć się im z uwagą (zob. też: kondycja ludzka, los).