Pewien jegomość był w grubej żałobie; wielkie czarne pióra, czarna peruka, twarz stroskana. Przyjaciel podchodzi...
Taki sposób życia nie przeszkadzał kochankowi swej zmarłej żony oddawać się zwykłym zajęciom, nie wyrzucał...
Zaraz się w naszej izbie tumult wielki zrobił, sąsiadek się naschodziło, zaczęły radzić, głowami kiwać...
Ale jak tu dopomagać ubogiemu Skrobkowi w pracy, kiedy w gospodarstwie jego rąk nie ma...
— Hej, Kuba, Wojtek, wstawajta, nicponie, a duchem! Nie widzita, że się ociec wrócił?
Zaroiły się...
Boryna szedł coraz wolniej, bo ociężało go rozdrażnienie, a potem przypomnienie nieboszczki, co ją na...
— Bobyście się, Macieju, ożenili i miałby kto gospodarstwa pilnować.
— Kpicie czy co?… A dyć na...
— Nie idzie wama dzisiaj robota.
— A nie idzie, psiachmać, nie idzie.
— Sodoma tutaj będzie, mój...
— A bez kobiety trza zmarnieć abo dzieciom gospodarkę odpisać — myślał — a duża jucha i kiej...
A potem jął myśleć o Jagnie; jak by to dobrze było, bo i urodna, i...
Śmierć żony może łączyć się z utratą gospodyni, zajmującej się pracami domowymi oraz opieką nad dziećmi (tak było np. w przypadku Boryny z Chłopów Reymonta). Wtedy najczęściej mężczyzna stara się znaleźć sobie nową towarzyszkę życia. Czasem obowiązki gospodyni w domu wdowca przejmuje najstarsza córka (taką rolę w domu swego ojca pełniła Lota z Cierpień młodego Wertera). Niekiedy wdowiec po stracie towarzyszki życia wybiera samotność (zob. też mąż, żona, małżeństwo, śmierć, żałoba).
