Epika

Janek wstał powoli i podszedł zgarbiony do fortepianu, dziwnie miękko, jak wtedy, przed trzema laty...

— To przechodzi moje pojęcie! — ciągnęła dalej. — Ale oczywiście musi być prawdą, skoro pani to mówi...

Stan jego o tyle się pogorszył, że nie odzyskiwał już przytomności i odżywiano go sztucznie...