I któryż z nas poetów nie fałszował swego wina? Niejedna trująca mieszanina zdziałana była w...
Z dziełami sztuki rzecz się ma jak z winem: lepiej, jeśli nie potrzebuje się ani...
Wodę pijający przemawia. — Pijajże wciąż swe wino, które przez całe życie było ci osłodą — i...
Sofokleizm. — Kto wlewał więcej wody do wina niż Grecy! Trzeźwość połączona z gracją — to było...
Kiedy nadszedł czas oddania Izoldy rycerzom Kornwalii, matka jej nazbierała ziół, kwiatów i korzeni, rozmieszała...
Jedna Izolda została na statku wraz z młodą służebniczką. Tristan zbliżył się do królowej i...
Kiedy Noe przystąpił do pracy nad założeniem winnicy, zjawił się szatan i stanąwszy obok zagadnął...
Pewien dostojnik z miasta Cyporia wyprawił uroczystość obrzezania synka. Wśród zaproszonych gości był rabbi Szymon...
O'Brien ujął karafkę za szyjkę i napełnił kieliszki ciemnoczerwonym płynem. Wzbudziło to w umyśle...
Rzekłem doń:
— Bracie Fortunato, dobrze, że cię spotykam. Jakże wspaniale dziś wyglądasz! — Ale właśnie otrzymałem...
Motyw właściwy dla anakreontyków, obecny np. w Pieśniach Horacego i Kochanowskiego, a także w poezji filomatów; związany z zabawą, ucztą, jedzeniem. Idąc za mitologią grecką, wino wnosi w ziemską egzystencję pogodę ducha, dionizyjski żywioł zabawy, z drugiej zaś strony odkrywa prawdę o nas samych (in vino veritas).
